Who's gonna drive you home-tonight?

Πριν 20 χρόνια, τελειώνοντας το σχολείο, έδωσα δύο φορές για δίπλωμα οδήγησης. Την πρώτη φορά οι εξετάστριες ήταν δύο κυρίες οι οποίες είχανε με το δίκιο τους απελπιστεί. Προσπαθήσανε πολύ να με βοηθήσουνε, όμως εγώ το είχα πάρει εντελώς αψήφιστα κι όταν κόντεψα να το ρίξω σ'ένα φορτηγό, πολύ ευγενικά μου είπανε ότι δεν μπορούσανε να με περάσουν. Την δεύτερη φορά οι εξεταστές ήταν δύο άντρες που εντελώς άδικα με κόψανε. Ο ένας μάλιστα ήταν εξαιρετικά αγενής και στριμμένος και κατάφερε να αγανακτήσει μέχρι και τον δάσκαλο οδήγησης. Αφού έπι ένα τέταρτο με ταλαιπωρούσε, με άγχωνε και με πρόσβαλλε, μου δήλωσε ότι κόβομαι γιατί πάρκαρα το αυτοκίνητο δύο εκατοστά πιο έξω από το κανονικό - τονίζοντας τα δύο εκατοστά. Πολύ ευγενικά του είπα να πάει στο διάβολο κι έκτοτε δεν ξανασχολήθηκα. Έτσι για να τελειώνει ο μύθος ότι όλες οι γυναίκες εξετάστριες είναι σκύλες, ενώ οι άντρες άγγελοι.
Ποτέ δεν μου άρεσε να οδηγώ και πάντα γνώριζα ανθρώπους που είτε είχαν δίπλωμα αλλά αρνούνταν να πιάσουν τιμόνι, είτε δεν είχαν από πεποίθηση (και μια μοναδική περίπτωση που χωρίς δίπλωμα, άδεια και λοιπά ενοχλητικά, οδηγεί, αλλά...μέχρι εδώ) πρόσφατα όμως ξεκίνησα τα μαθήματα οδήγησης από την αρχή και κατάλαβα ότι μερικά πράγματα δεν αλλάζουν.
α) Οι οδηγοί. Όλοι είναι χειρότεροι εκτος από μένα. Όλοι βρίζουμε τους πάντες αλλά μια χαρά παρατάμε το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο, πάνω στη διάβαση, μπροστά από τη ράμπα και δεν συμμαζεύεται.
β) Οι δάσκαλοι οδήγησης. Από την αλησμόνητη, τρελή εποχή που εγώ οδηγούσα άνοιξη στην πόλη και ο δάσκαλος κατέβαζε το παράθυρο και φώναζε " Τι παιδί είσαι συ μωρό μου!!!" στα κοριτσάκια που περνούσανε δίπλα, μέχρι τον σημερινό που το μόνο βιβλίο που έχει διαβάσει στη ζωή του είναι τα σήματα και κάτι για την αποκάλυψη και το ημερολόγιο των Αζτέκων η των Μάγια και τα προσφιλή θέματα του πατέρα Μάξιμου, δεν ξέρω τι ακριβώς έχει αλλάξει.
γ) Τα θεωρητικά της οδήγησης που είναι πλέον υποχρεωτικά. Αντί να κάτσουν να σου μάθουν ν' αλλάζεις κανένα λάστιχο, να βλέπεις τα λάδια, καμμιά πρώτη βοήθεια-αχρείαστη να'ναι- δοκιμάζεται η λογική σου με τύπους και τσιτάτα του στυλ "μην οδηγείτε μετά απο κατανάλωση αλκοολ", " η ζώνη σε προφυλάσσει απο τη ζωή" (που λέει και ο δάσκαλός μου), "πως καταλαβαίνουμε στην πινακίδα ότι πρόκειται για ανηφόρα και πως για κατηφόρα" και τέτοια.
δ) Εγώ, που εξακολουθεί να μην μου αρέσει η οδήγηση κι όσο περισσότερο κυκλοφορώ, τόσο πιο πολύ εκνευρίζομαι, αλλά πόσο να στηρίζεσαι στους άλλους και στα προβληματικά μέσα μεταφοράς;

Κατόπιν τούτων και αυτού του βαρετού σαν την οδήγηση post, ανακηρύσσω ηρωίδα την Poppy του Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΟΥ "Happy Go Lucky" απ'όπου κι η φωτογραφία.

Enraha!Enraha!