Συσσωρεύοντας ανθρώπους.

Η συσσώρευση είναι όρος που χρησιμοποιείται από την οικιστική ανάπτυξη μέχρι την οικονομία και από την καθημερινή γλώσσα μέχρι την φυσική. Η wikipedia έχει ένα ξεκαρδιστικό λήμμα για την συσσώρευση, που είναι μετάφραση λέξη προς λέξη από τα αγγλικά μάλλον, οπότε δεν αισθάνεσαι και τόσο ηλίθιος αφού το έχεις διαβάσει και δεν έχεις καταλάβει τίποτα.
Αφορμή για όλον αυτόν τον πρόλογο είναι ένας συνειρμός του σαββατοκύριακου. Το Σ/Κ λοιπόν το πέρασα με τον φίλο μου τον Αργύρη, βλέποντας ντοκυμαντέρ στη Θεσσαλονίκη.
'Ενα απο αυτά, το "Life In Loops" του Timo Novotny, δεν είχε σαν κύριο θέμα του τη συσσώρευση, την έδειχνε όμως, σε μεγαλουπόλεις του κόσμου. Συσσώρευση ανθρώπων και ζώων σε δρόμους, εργοστάσια εκτροφεία και σφαγεία, που αποκτούσαν μια ανατριχιαστική ομοιότητα το ένα με το άλλο. Είναι σαν μια παρόρμηση να οδηγεί την ανθρωπότητα να συγκεντρώνεται στα "κέντρα" του κόσμου, ίδια με αυτήν μιας εταιρείας να συσσωρεύσει κεφάλαιο, για προσωπικό όφελος και όχι να το χρησιμοποιήσει για την ανάπτυξη και των άλλων αλλά και σε τελική ανάλυση και την δική της.
Αντί να ανοίγουμε και να επεκτεινόμαστε ως άνθρωποι, ως όντα ενος κόσμου που υποστηρίζει ότι η παγκοσμιοποίηση είναι το μέλλον, παίρνουμε όσα περισσότερα από τα υπάρχοντά μας μπορούμε και κλεινόμαστε στα σπίτια μας, στα γραφεία μας, στις ιδέες μας, στον εαυτό μας, λες και όλα πρέπει να μπουν τακτοποιημένα στα κουτιά ενος κόσμου που αδυνατεί να καταλάβει ότι η υπερσυσσώρευση και η καταστροφή βρίσκονται πολύ κοντά, γιατί δεν είναι δυνατόν να παίρνεις συνέχεια, κάτι πρέπει να δώσεις κι εσύ.
Το ντοκυμαντερ δεν μου πολυάρεσε. Οι σκηνές με τα κοτόπουλα που τους κόβαν το λαιμό, χαιρετίστηκαν από τους διπλανούς με ψιθύρους δυσαρέσκειας "ωχ ρε πούστη μου, πάλι τα ίδια" και " ευχάριστα πράγματα ήρθαμε να δούμε πάλι" αλλά μ' έκανε να σκεφτώ. Κι επειδή οι σκέψεις μου κάθε άλλο παρά συγκεντρωμένες είναι και φεύγουν προς διάφορες κατευθύνσεις, είπα μήπως βάλω μια τάξη έτσι. Πράγμα που αποκλείεται. Τελεία.