Η αρρώστια

Αγαπημένε μου φίλε Αργύρη,
ελπίζω να είσαι καλά και να περνάς ακόμα καλύτερα στο χωριό. Μεγάλη μέρα σήμερα Αργύρη μου, θυμάσαι;; (δες αριστερά, δες αριστερά).
Εγώ είχα κάτι μικρές περιπέτειες, όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά να, αρρώστησα.
Η αρρώστια με συνάντησε την Τετάρτη το βράδυ. Κάτι μικροενοχλήσεις, ψιλοπόνοι και κακή διάθεση, δεν έδωσα σημασία. Την Πέμπτη το πρωί ήμουν σαν να με είχαν βουτήξει σε βραστό νερό. Δεν το' χω περάσει ποτέ στη ζωή μου, αλλά έτσι φανταζόμουν τον εαυτό μου, ενώ ο πυρετός ανέβαινε. Χρόνια είχε να μου συμβεί. Πέρασα δύο υπέροχες και πολύ εκπαιδευτικές μέρες κλεισίματος στο σπίτι, όπου:
1) Είδα το σήριαλ "Θα βρείς τον δάσκαλό σου". Δίκιο! Δίκιο στην κ. Μαριέττα που θέλει να αναμορφώσει την ελληνική παιδεία.
2) Είδα το σήριαλ "Πλάκα μου κάνεις". Τώρα κατάλαβα γιατί ο Καραμίχος είναι ο αγαπημένος ηθοποιός της μαμάς μου, της κουμπάρας της, κάτι θειάδων και μιας γειτόνισσας δημοτικής συμβούλου. Είναι ΚΑΛΟ παιδί.
3) Είδα το talent show: "So you think you can dance?" . Δεν έχω άποψη, δεν το είδα όλο γιατί πέταξα στο DVD το "Fame" την ταινία, που τουλάχιστον είναι το real thing-και μ' αρέσει.
4) Είδα το talent show "Ελλάδα έχεις ταλέντο". Μεταξύ δυό πιτσιρικιών που κάνανε καράτε, ενός καημένου παραμυθά, που τον έκραζαν όλοι κι ενος τύπου που έπαιζε με κάτι σπαθιά και του πέφτανε, λιποθύμισα. Λυπάμαι που το λέω αλλά η χώρα μου δεν έχει καθόλου ταλέντο.
Επίσης κοιμόμουνα, κοιμήθηκα ατελείωτες ώρες και όπως συμβαίνει πάντα όταν έχεις πυρετό, είδα τα πιο ενδιαφέροντα όνειρα. Σήμερα όμως ξύπνησα, ήμουν καλά και βρέθηκα στην επέτειο της επαναστάσεως.
Σαράντα χρόνια μετά Αργύρη μου και σχεδόν τους ίδιους δρόμους έχουμε. Μόνο στη χούντα έγιναν έργα υποδομής και σφραγίστηκε η αισθητική του σκυλάδικου που μας ακολουθεί αδιάλλειπτα.
Και κάπου εκεί χωμένος ήταν κι ένας μικρός φοιτητής που διάβαζε μέρα- νύχτα και χαμπάρι δεν έπαιρνε τι γινόταν γύρω του. Και κάτι άλλοι ωραίοι νέοι, φερέλπιδες και ονειροπόλοι που επαναστάτησαν κι αυτοί και τώρα επιβραβεύονται, με το να ανήκουν στους έχοντες και κατέχοντες, μαζί με κάποιους από τους τότε αντιπάλους τους, οι οποίοι θέλανε το πισωγύρισμα της πατρίδος μας και γι'αυτό έπρεπε να τους τσακίσουνε, αλλά μια που ήρθαν έτσι τα πράγματα, δε βαριέσαι.... . Σε σημείο που νομίζω Αργύρη μου ότι αν ως λαός δεν ήμασταν τόσο φαιδρός, αυτή η χούντα θα είχε αμέτρητους νεκρούς και αγνοούμενους και δεν συμμαζεύεται απ' ότι τώρα.
Τέλοσπάντων φίλε μου σ' αφήνω γιατί αισθάνομαι ακόμη μια μικρή αδυναμία. Πάω να δω ντοκυμαντερ για την επέτειο. Ελπίζω να περάσετε ωραία στο χωριό, αλλά σε παρακαλώ, αύριο που θα ψήνετε, μη βάλεις το CD που πήρες δώρο με την Espresso σήμερα. Ο γείτονας, θυμάσαι, είναι κομμουνιστής και υπέργηρος. Θα πάθει τίποτα και θα τρέχετε.

Σε χαιρετώ και καλή δύναμη!