Ο πονοκέφαλος.

Έχει δυό-τρεις μέρες τώρα, που στην εταιρεία κυκλοφορούμε όλοι με πονοκέφαλο. Μάλλον κάτι έχει μπει στο σύστημα εξαερισμού, αλλά κανείς δεν μπορεί να βρει τι κι έτσι γυρνάμε όλοι ράκη, με τα παυσίπονα στα χέρια, εκτος από έναν εργαζόμενο που είναι από την Κάλφα, έναν πλανήτη λίγο πιο πέρα, οι κάτοικοι του οποίου έχουν το φοβερό προνόμιο να μην παθαίνουν ποτέ πονοκέφαλο. Έχουν βέβαια τρομακτικά ποσοστά καρκινοπαθών, πράγμα που είναι φρικτό, αλλά κάνει όλους τους υπόλοιπους να αισθανόμαστε ότι καλά είμαστε...ακόμη.
Έχω την εντύπωση ότι ο πονοκέφαλος ξεκίνησε ένα απόγευμα. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα απέναντι τον Μάικ να κρατά το δικό του. Επειδή ο Μάικ είναι από την Μιννεάπολις, Μινεσσότα και το λέει όλο μαζί, όλη η εταιρεία τον θεωρεί ηλίθιο και τον δουλεύει ακατάπαυστα. Δεν είναι ο καημένος και τόσο πολύ, άσε που εμένα με βολεύει, γιατί υφιστάμενος είναι, ότι θέλω τον κάνω, χωρίς να ρωτά και πολλά-πολλά.
- Θα σπάσει το κεφάλι μου, είπε όταν είδε ότι τον κοιτούσα.
- Και το δικό μου, απάντησα. Πόσες ώρες είμαστε εδώ;
- Δεκατρείς, δεν είναι και τόσες πολλές. Κάτι άλλο συμβαίνει. Λες να μας ρίξανε κανένα χημικό στον εξαερισμό;
Εκείνη την ώρα δεν είχα το κουράγιο ν' ακούσω για θεωρίες συνωμοσίας, οπότε τον σκυλόβρισα για τις μαλακίες που φαντάζεται και τον έστειλα στο δωμάτιό του. Από τότε όμως έχουν περάσει δυό μέρες και όλοι υποφέρουμε. Η εταιρεία βγάζει συνεχώς ανακοινώσεις ότι ελέγχουν τα πάντα και κάνουν ότι είναι δυνατό για να εντοπιστεί το πρόβλημα και να βρεθεί λύση, αλλά η κατανάλωση παυσιπόνων έχει αυξηθεί κατακόρυφα, άσε που είμαστε όλοι σε μια κατάσταση μεταξύ πόνου και ακατάσχετης βλακείας από τα χάπια, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Έχω αρχίσει να υποπτεύομαι το ενδεχόμενο του να αποτελούμε πειραματόζωα, για την αύξηση αντοχής σε χειρότερες συνθήκες και αυτό με κάνει να τα παίρνω πολύ άσχημα. Αυτό και το γεγονός ότι έχω αρχίσει να σκέφτομαι όπως ο Μάικ με τις ασυνάρτητες θεωρίες του.