Γκρίνια.

Κατεβάσαμε ρολά και κρεμάσαμε πινακίδες "ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ" και στην εταιρεία. Έχει τώρα δυό-τρείς μέρες που είμαι διακοπές σ' έναν υπέροχο, τεχνητό, εξωτικό πλανήτη με πάρα πολύ πράσινο, δέντρα, νερά, λίγο ο ουρανός δεν τους έχει πετύχει, αλλά δεν πειράζει, έχει τόση βλάστηση, που δεν τον βλέπεις σχεδόν.

Είμαστε δηλαδή κάπως έτσι - ειδυλλιακά, μεχρι αηδίας:

"Le Dejeuner sur l' Herbe" - Edouard Manet

Αυτό είναι το κακό των τεχνητών πραγμάτων, η υπερβολή. Κι εγώ που δεν είμαι και τόσο φανατικά παιδί της φύσης, βλέπω τα νεύρα μου να καταρρέουν λίγο-λίγο από την πολύ πρασινάδα. Γύρω μου οι άλλοι γνωστοί, μένουν κατάπληκτοι από την ομορφιά του τοπίου, το πόσο πολύ τους θυμίζει τα χωριά τους και τις εξοχές τους στη γη και πόσο πολύ τους έχουν λέιψει. Τότε γιατί φύγανε; Εδώ είναι διάστημα κύριοι, έχει σκόνη, βράχια, αδέσποτους μετεωρίτες και πολλά ατυχήματα, σαν αυτό που περιμένω να γίνει και να καταστρέψει αυτόν το πλανήτη έκτρωμα με τη χλόη και τα δέντρα, στη μέση του πουθενά του σύμπαντος. Ελπίζω μόνο να έχω προλάβει να φύγω. Σκοπεύω να πάω σ'έναν πλανήτη με spa. Θα μου πεις αυτό είναι πιο φυσιολογικό; Όχι, αλλά εκεί τουλάχιστον είσαι κλεισμένος σ' ένα υπερπολυτελές, κιτς κτίριο κι επειδή έχεις δώσει έναν σκασμό λεφτά, όλοι κάθονται σούζα μπροστά σου, πράγμα το οποίο απολαμβάνω απείρως περισσότερο από το να τρέχουμε απο δω κι από κει στα λιβάδια απο τ' αξημέρωτα για το petit dejeuner, προσποιούμενοι ότι ζούμε ευτυχισμένοι στον όμορφο πλανήτη μας που δεν εγκαταλείψαμε ποτέ.

Γι αυτό λέω να γίνω έτσι:

"Olympia" - Edouard Manet

Εγώ κι οι σκλάβοι μου - καλύτερα.