Ένα σπίτι στο διάστημα.

Καθόμουν στο γραφείο και κοιτούσα έξω την απεραντοσύνη. Παρ'όλο που εδώ δεν ξεχωρίζεις εποχές, μια χαρά μας έχει πιάσει η μελαγχολία του φθινοπώρου. Ένιωσα τις τρίχες στο σβέρκο μου να σηκώνονται στην προοπτική ενος ακόμα πειράματος, λες και δεν είχαμε γίνει αρκετά ρεζίλι με τα προηγούμενα.
Κοίταξα αναστενάζοντας από το φινιστρίνι μου. Πολύ καιρό είχε να φανεί άνθρωπος ή μη από δω. Μια η αφροδισιακή περίοδος, που όποιος τολμούσε να πατήσει το πόδι του, πηδιότανε στην καλύτερη περίπτωση, μια οι διακοπές μετά, το τέλος του καλοκαιριού είναι τελικά νεκρή περίοδος για ολόκληρο το σύμπαν.
Κάπου από το βάθος φάνηκε κάτι να κινείται. Εστίασα πάνω του και σε λίγο εμφανίστηκε ένα μεγάλο διαστημικό φορτηγό να επιπλέει αμέριμνο. Μεταφορικές εταιρείες διαστήματος. Η δουλειά του μέλλοντος. Αναλαμβάνουν συνήθως παντός είδους μεταφορές. Από εξειδικευμένα μηχανήματα και υπερεαίσθητους μικροοργανισμούς, μέχρι τυρόπιτες της μαμάς στο καμάρι της που δουλεύει σκληρά εκτός του κόσμου όπως όλοι τον ξέραμε.
Το φορτηγό έφτασε κοντά στο παράθυρο και το έβλεπα πια καθαρά. Ξαφνικά ταλαντεύτηκε σαν να είχε σκοντάψει. Μετά ξαναταλαντεύτηκε και συνέχισε να ταλαντεύεται σαν να ήταν σε ταινία του Ed Wood.
- Βλάβη σε σκάφος, ούρλιαξα και όλο το γραφείο όρμησε στο παράθυρο.
Περιμέναμε σε νεκρική σιγή για να δούμε τι θα γίνει. Το σκάφος εξακολουθούσε να παραπατάει μέχρι που ξαφνικά άνοιξε η μια του μπουκαπόρτα.Ένα παρατεταμένο "ωωωχ" ακούστηκε απ' όλους και μετά σαν μαγεμένοι είδαμε το σκάφος να ξερνάει ένα σπίτι.
Προκατ κατοικίες, άλλη δουλειά του μέλλοντος. Άνθρωποι που έρχονται να μείνουν για πάντα εδώ, μετακομίζοντας και μια ψευδαίσθηση γης μαζί τους. Μόνο που αυτή η ψευδαίσθηση μόλις είχε χαθεί στο διάστημα και μαζί της και όλη η οικοσυσκευή. Μέσα σε λίγη ώρα βλέπαμε γύρω μας το κυρίως κτίριο, μια άθλια, κακόγουστη μονοκατοικία με βεραντάκι που για κάγκελα είχε κίονες, καθώς και κρεβάτια, ντουλάπες, ρούχα και μαχαιροπήρουνα, να χορεύουν απαλλαγμένα από την βαρύτητα.
- Τέτοιο που είναι, καλύτερα που το χάσανε, είπε η στριμμένη προισταμένη και όλο το γραφείο ψευτογέλασε.
Εν τω μεταξύ το φορτηγό πήγαινε βάρκα-γιαλό και αρχίσαμε να ανησυχούμε για το που θα κατέληγε. Έτσι κι έκανε κανένα αστείο κι ερχότανε προς τα πάνω μας ή έσκαγε, θα καταλήγαμε κι εμείς ανάμνηση. Κάποιος έφυγε τρέχοντας να ειδοποιήσει και μέσα σε δέκα λεπτά μας είχανε βγάλει όλους από τα γραφεία, μας είχανε μαντρώσει στην παραγωγή που έχει πόρτες πυρασφάλειας και δεν μας λέγανε τίποτα. Μετά από καμμιά ώρα, μας βγάλανε και μας ενημέρωσαν ότι η ζημιά του φορτηγού αποκαταστάθηκε και συνέχισε άδειο μεν, σώο δε για τον προορισμό του. Εγώ πάντως νομίζω ότι στα χιλιάδες αντικείμενα που πλέουν γύρω μας είδα κι ένα χέρι, αλλά δε λέω τίποτα. Θα με λένε πάλι ηλίθιο και βλάχο επειδή είμαι από την Μιννεάπολις, Μινεσσότα.