Σύννεφο με παντελόνια.

Οι Mecano (οι Ολλανδόι και όχι οι Ισπανοί) είναι μια μπάντα που εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια, μακριά από τις συμβατικότητες της σύγχρονης μουσικής. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μόνο μουσική μπάντα, ασχολούνται με πολλές και διαφορετικές μορφές τέχνης και οι όροι new wave και ηλεκτρονικοί που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί μάλλον τους αδικούν, άσε που δεν περιγράφουν καθόλου, την σχέση τους με την λογοτεχνία, την συνεπή αντικαπιταλιστική τους στάση και τον όρισμό που έδωσε ο τραγουδιστής τους "this is not hardcore, these are more moody things".
Θα τους κυνηγάει όμως πάντα το φάντασμα του Mayakovski από δίπλα, γιατί πάνω στους στίχους του γράψανε το κατά τη γνώμη μου αριστούργημά τους, ένα διαχρονικά στοιχειωμένο κομμάτι που έκλεινε (μαζί με το "In A Manner Of Speaking" των Tuxedomoon) πολλά μεθυσμένα βράδια προς πρωινά, σ' ένα μπαρ που δεν υπάρχει πια.
Εχθές βλέποντάς τους να τραγουδάνε το Untitled και στην οθόνη πίσω τους να περνάει μια τοιχογραφία ανθρώπων που άφησαν το λόγο τους στην αιωνιότητα, ήταν σαν να γύρισα πίσω στο χρόνο. Ήταν ωραία και ευτυχώς ήταν για λίγο.

UNTITLED

I know the power of words,

I know the tocsin of words.

They are not those that make theatre boxes applaud.

Words like that makes coffins break out make them pace with their four oak legs.

It happens they are thrown out,not printed, not published.

But the word gallops, its saddle girth tightened, it rings through the ages and trains creep nearer to lick....poetry's toil-hardened hands

Vladimir Vladimiroviç Mayakovsky