Περάσαμε το τριήμερο στο καλοκαιρινό σπίτι, διαβάζοντας βιβλία και εφημερίδες (την Κυριακή), παίζοντας χαρτιά (όχι εγώ, βαριέμαι), μαγειρεύοντας (δυστυχώς, γιατί κι εδώ βαριέμαι) και ξαπλώνοντας κάτω από έναν δυνατό, φωτεινό ήλιο, σε καθαρές μέρες δίπλα στη θάλασσα - αυτό ήταν και το καλύτερο κομμάτι.
Όπως εύστοχα παρατήρησε ο Μ. άρχισε πια να μυρίζει καλοκαίρι, πράγμα που από μόνο του είναι καλό.
Λόγοι πέρα από μένα, δεν επέτρεψαν το μπάνιο αυτό το Σαββατοκύριακο, πράγμα που είναι κακό γιατί το προηγούμενο η θάλασσα ήταν τέλεια
Έτσι όπως καθόμουνα στην αμμουδιά την Δευτέρα το πρωί και κοιτούσα τη θάλασσα, ο σκύλος δίπλα χοροπηδούσε ασταμάτητα κι δύο πιτσιρίκια πιο πέρα προσπαθούσαν να σηκώσουν έναν κιτρινοπράσινο αετό, κατάλαβα γιατί θέλω όποτε τη βλέπω να τρέχω μέσα της (γιατί θέλουμε οι περισσότεροι μάλλον), αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μπορεί ο καθένας να ψάχνει να βρει αυτό που θέλει πέρα από τη θάλασσα, όπως λέει κι αυτό το παλιό τραγουδάκι.
Ομολογώ ότι jazz δεν μπορώ ν' ακούσω ή τελοσπάντων μπορώ ν' ακούσω ελάχιστα πράγματα. Δεν την καταλαβαίνω, δεν μου λέει κάτι, θαυμάζω την υπομονή αυτών που την ακούνε αλλά εγώ βαριέμαι (τρίτη φορά - κακό αυτό). Αυτό θα μου πείτε δεν είναι jazz. Aυτά τα παλιά, γλυκανάλατα τραγούδια της χρυσής εποχής μιας Αμερικής που πίστευε ακόμα ότι ήταν αθώα, μου αρέσουν γιατί όπως περίπου έλεγε και ο χαρακτήρας του Hugh Grant στο "Music and Lyrics" (μια χαζούτσικη ταινία που μου θύμισε διάφορα) μπορεί ν' ακούς οτιδήποτε σοβαρό και βαθύ και ουσιαστικό και με νόημα θες, αλλά τίποτα δεν σε κάνει να αισθανθείς τόσο στιγμιαία καλά, όπως όταν ακούσεις αυτό. Η μαγεία της pop. Καλή ακρόαση και καλή άνοιξη!
Η φωτο χάλια; Ήταν επιλογή της τελευταίας στιγμής και για κάποιο λόγο ενώ τρέμω τα ύψη, μου αρέσουν τα αερόστατα. Είναι της/του realsheva
10 σχόλια:
Ζήλεψα! Θέλω κι εγώ σ/κ στο καλοκαιρινό σπίτι στο νησί, να μαγειρεύω (δεν βαριέμαι καθόλου), να διαβάζω βιβλία και περιοδικά, να ακούω μουσική ραδιοφώνου (αυστηρά), να χαζεύω από το παράθυρο και να φλυαρώ ακατάπαυστα με φίλους για όλες τις ασχετούρες του κόσμου.
Λίγη ξεγνοιασιά, επιτέλους!...
Η φωτό μια χαρά. Πετάει το αερόστατο μαζί με τα μυαλά μας :-)
Έχει σαν την pop βρέ;
(πάω να το τραγουδήσω στα MY Girls)
@ theorema:
Πάσα προσφορά για μαγείρεμα δεκτή! Προσφέρουμε στέγη, όχι σε νησί, αλλά παραθαλάσσια και ότι θέλετε, αρκεί να μην ξαναδώ κουζίνα μπροστά μου.
Τα μυαλά μας πετάνε γιατί έρχεται η άνοιξη!!!!
@ indictos:
Αχ δεν έχει.
Φιλιά στις μικρές χαβανέζες:)
Άκου λέει!
Μα υπάρχει καλύτερο πράγμα από τη μαγειρική, και μάλιστα σε εξοχικό? Να ευωδιάζει το σπίτι γεμιστά με δυόσμο, κοκκινιστά με καρυκεύματα, τραγανιστές σαλάτες, μακαρονάδες με φρέσκιες σάλτσες, σκορδάτα μπουτάκια ή φρέσκα ψάρια στο φούρνο με θυμάρι και δάφνες, γλυκό ταψιού με σιρόπι, βυσσινάδες παγωμένες και δροσερά χειροποίητα τυραμισού?
Πώς μπορεί κάποιος να το βλέπει ως αγγαρεία? Μήπως να αφήσω το γραφείο και να γίνω μαγείρισσα?...
Αχ, τα μυαλά μου πετάξανε πάλι και ποιος θα με μαζέψει... :-)
Άνοιξη παντού, ζήτω που πετάξαμε!
Χμ. Επίσης, τώρα που το σκέφτομαι, στη μαγεία της ποπ πρόσθεσε και τη μαγεία του POP και η άνοιξη θα σε πάρει για τα καλά αγκαλιά!
Αν σου διαφεύγει το ευαγές ίδρυμα, πληροφορίες ο Ίνδικτος (όπως λέμε σουβλάκια ο Κάβουρας) :-)
Άντε και στα δικά μας μερικών μερικών ξενιτεμένων!
@ theorema:
Προσλαμβάνεστε!
Oh, merci!
Επίσης, μπορώ να παίζω πιάνο, να ζωγραφίζω, να διηγούμαι παράξενες ιστορίες στα παιδιά της οικογένειας, να τους διδάσκω ξένες γλώσσες και savoir vivre.
Κάβα διαθέτει το σπιτικό σας?
Οι τεκίλες επιτρέπονται? Μετά τις ώρες εργασίας, φυσικά!
Με τα μισθά μου τί θα γίνει?
(άντε να βρω καμιά δουλειά στην πατρίδα, που με έφαγε η αλλότρια γης!...).
η φωτό πολύ όμορφη. περάσατε ωραία πάλι παλιόπαιδα.
κάπου διάβασα ότι το "βαριέμαι" δεν είναι συναίσθημα-δεν υπάρχει συναίσθημα "νιώθω βαρεμάρα"-, αλλά το αποτέλεσμα κάποιου άλλου συναισθήματος που εμείς το λέμε "βαριέμαι"....πρέπει να ψάχνουμε δηλαδή κάθε φορά τι νιώθουμε στ'αλήθεια και λέμε βαριέμαι...πολλή δουλειά έχει τελικά να βαριέσαι. καλημέρα :)
@ theorema:
Και κάβα διαθέτουμε (μεγάλη) και οι τεκίλες επιτρέπονται και με τα μισθά σας κάτι θα κάνουμε - αν είναι να σας επαναπατρίσουμε κιόλας:)
@ c:
Μέχρι και ΓΙ ΑΥΤΟ θέλει δουλειά;
Δεν μπορώ - βαριέμαι. Καλησπέρα:)
Θαυμάσια!
Σας ευχαριστώ, hal9000, κι ανυπομονώ να αναλάβω καθήκοντα (και να ξεκινήσω βαλίτσες!).
:-)
Δημοσίευση σχολίου