Οι βόλτες τη νύχτα.

• Την Πρωτομαγιά την περάσαμε ακριβώς έτσι. Μέχρι και σ'ένα ελαφρώς διαφορετικό LA βρισκόμασταν......
• Το επόμενο πρωί πήρα το τραίνο κι έφυγα απ΄την ερωτική πόλη. Περάσαμε τις επόμενες τρεις μέρες κάνοντας βόλτες, περνώντας μέσα από κόσμο που έτρεχε ή περπατούσε χαλαρά, σκοντάφτοντας πάνω σε μίμους και ζογκλερ των δρόμων, σταματώντας για καφέ δίπλα σε ανθρώπους των γραμμάτων (ας μην το συζητήσω καλύτερα), πίνοντας ποτά τα βράδυα έξω.
• Μ' αρέσουν οι πόλεις τις καλοκαιριάτικες νύχτες, έχουν κόσμο, κίνηση, φώτα, ακούγονται μουσικές από παντού, δεν φοράς πολλά ρούχα, με πιάνει μια ανεξήγητη συγκίνηση και μια ακόμη πιο ανεξήγητη αισιοδοξία όταν μπαίνει το καλοκαίρι.
• Τώρα βρέχει και μόνο ανοιξιάτικη δεν τη λες αυτή την ασταμάτητη βροχή. Έτσι μου'ρχεται να χωθώ κάτω από το πάπλωμα και να ξαναβγώ με τον ήλιο.
• Το μελό κλείσιμο: Αγαπημένα μου ξενιτεμένα και μη, στη μεγαλούπολη παιδιά, ευχαριστώ που φωτίσατε τις μέρες και τις νύχτες μου, που βρεθήκαμε, που ήπιαμε και γελάσαμε μαζί. c, θυμήθηκα επιτέλους το βαλς που ακούγαμε στον σταθμό της Νεραντζιώτισσας. Άκου!

Η φωτογραφία από την ταινία-ποίημα του Jacques Tourneur "I walked with a zombie" -1943.