Διαφωνίες για να περνά η ώρα.

Σήμερα το πρωί άνοιξε η είσοδος ασφαλείας και μπήκε μέσα ο Παύλος. Είχα πολύ καιρό να τον δώ, πρέπει να είχε πάει διακοπές στη Γή, στην αιώνια αρραβωνιαστικιά. Μπήκε φρέσκος-φρέσκος και μαυρισμένος στο γραφείο που ήμουν εντελώς μόνη, γιατί όλοι έψαχναν τον Mike και κοίταξε ξαφνιασμένος.
- Τι πάθατε πάλι; Πού πήγαν όλοι;
- Τίποτα. Κάτι ψάχνουν. Πού χάθηκες; ρώτησα
- Είχα άδεια, πήγα σπίτι και πέρασα τέλεια. Πήγαμε κάμπινγκ κι όλη μέρα ήμασταν στην παραλία και δεν κάναμε τίποτα απολύτως.
Αυτό για μένα θα ήταν οι πιο φριχτές διακοπές του κόσμου αλλά δεν του το είπα. Χαμογέλασα ευγενικά.
- Σου έφερα και κάτι, είπε ψάχνοντας την τσέπη του. Έβγαλε ένα τσιπάκι και μου το έτεινε.
- Τις τρεις μέρες που ήμασταν στην πόλη έγραφα μουσική, είπε λάμποντας από χαρά. Εδώ πάνω δεν ακούμε τίποτα κι είπα να σου γράψω κι εσένα μερικά καινούρια πράγματα. Δες! Εδώ έχει Παντελή Θαλασσινό......
- Δεν μ' αρέσει ο Παντελής Θαλασσινός.
- Έχει και Θανάση Παπακωνσταντίνου.
- Άμα σου πω ότι προτιμώ τον Βασίλη;
- Ούτε καν Σωκράτη Μάλαμα;
- Σαν την ύστατη λύση; Δε νομίζω, εξάλλου εσύ είσαι κοντοχωριανός του, όχι εγώ.
- Οι Κόρε Ύδρο που είναι πιο προχωρημένοι; Η Μελίνα Κανά που έχει τόσο ωραία φωνή;
- Η σιωπή μου προς απάντησή σου;
- Είσαι στριμμένη και ιδιότροπη.
- Γιατί; Επειδή δεν μου αρέσει η έντεχνη κατάθλιψη; Αφού εσένα σου αρέσει τι ζόρι τραβάς;
- Δεν γίνεται ν' ακούς Pixies για όλη σου τη ζωή!
- Τι λες; Μια χαρά γίνεται. Τουλάχιστον θα έχω μια ζωή. Αν αρχίσω ν' ακούω τέτοια τη βγάζω, δεν τη βγάζω μέχρι το μεσημέρι. Θα ανοίξω την εξώπορτα και μετά αν με βρείτε και με μαζέψετε ποτέ θα πρέπει να παίξετε το Monkey Gone To Heaven στην κηδεία μου. Το έχω αφήσει και γραπτώς.
- Εγώ έχω πει να παίξουνε το Wild Horses.
- Συγκινητικό, αλλά το κλασικό δεν θα φύγει ποτέ από πάνω σου.
- Την άλλη φορά θα σου γράψω Dylan, για να μάθεις.
- Κι εγώ θα σου βάλω στρυχνίνη στον καφέ. Θες έναν για το καλωσήρθες;
- Ποιό καλό είδες; Άντε κάνε κι έλα να μου πεις τι πάθατε.