Human Traffic.

THE WEEKEND HAS LANDED!

Η φωτογραφία είναι από μια ταινία που είδα πριν χρόνια στο φεστιβαλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τότε που πηγαίναμε όποια ώρα μπορούσαμε, βγάζαμε μία κάρτα και δεκαπέντε φωτοαντίγραφά της, έτσι ώστε να γίνουμε μια ωραία μεγάλη οικογένεια με πολλά-πολλά ξαδέλφια και μετά τις ταινίες βγαίναμε κιόλας.
Και φέτος βγήκαμε, ήρθαν πάλι φίλοι και γνωστοί και άγνωστοι με τους οποίους γνωριστήκαμε, πήγα και σε πάρτυ του φεστιβάλ που είχα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ να πάω και κατάλαβα ότι καλά έκανα γιατί όσες καλές προθέσεις κι αν είχε το muzine, όσο κι αν είναι ίσως το καλύτερο μουσικό περιοδικό, η κατάσταση στο πάρτυ των Ημερών Ανεξαρτησίας (βλ. Νέοι Ορίζοντες-στο πιο ανεξάρτητο) ήταν αφόρητη, ο ήχος των live απλώς δεν υπήρχε (το ότι οι Plumerai είχανε βιολί, εμένα μου το είπανε-ούτε το είδα ούτε το άκουσα και το βιολί δεν το λες κι ακριβώς διακριτικό όργανο) η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και κόσμος πήγαινε κι ερχόταν χωρίς ιδιαίτερο λόγο, μόνο για να δημιουργήσει συνωστισμό στις σκάλες, να μου τη σπάσει που ήθελα να χορέψω ξέφρενη πόλκα με τον mauvais garcon και δεν χωρούσαμε και να δικαιολογήσει τον τίτλο αυτής της τόσο ωραίας ταινίας: HUMAN TRAFFIC. ΟΚ αλλά να υπάρχει κι ένας λόγος.

H "Wendy and Lucy" ήταν μια από τις τρεις! (3!) ταινίες που είδα φέτος. Μου άρεσε πολύ. Η Wendy είναι σαν ένας σύγχρονος Hucklberry Finn. Ταξιδεύει στη χώρα με τα ελάχιστα υπάρχοντά της και την σκυλίτσα της τη Lucy. Τα υπόλοιπα δεν σας τα λέω, να τη δείτε όταν βγει. Είναι συγκινητική και ανθρώπινη κι έφυγα από την αίθουσα σαν τη γιαγιά μου όταν έβλεπε ταινίες για τον ξεριζωμό-πριν ανάψουν τα φώτα.

Κατά τ' άλλα οι μέρες περάσανε φωτεινές, με φίλους και βόλτες και μουσική και ποτά και Depon της επομένης, τα βράδια σε μια υγρή πόλη που όσο πάει και κρυώνει. Έτσι ίσως όπως θα'πρεπε να περνάνε τα χειμωνιάτικα βράδια. Ο κάθε λόγος στεναχώριας, ανησυχίας, η κάθε δύσκολη συνάντηση είναι εκεί και δεν πρόκειται να σ΄αφήσει ποτέ. Γι αυτό για μένα είναι παρήγορο ότι όλα αυτά γίνονται πιο μαλακά και πιο εύκολα όταν κλείνεις τα μάτια σου κι αισθάνεσαι τον κόσμο να στριφογυρνάει γύρω σου. Human Traffic-βρήκα τον λόγο μου.


ΦΩΤΟ: Το προφανές: Human Traffic (1999) του Justin Kerrigan