Κοίτα τους άντρες όταν πέφτουν.

Κάποια στιγμή το χάσαμε και το χειρότερο είναι ότι ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι. Έβλεπα μια φωτογραφία σήμερα του συνηγόρου -του -πολίτη- ειδικού φρουρού
κ. Κούγια κι έλεγα να την βάλω, αλλά θέλω να πιστεύω ότι αυτό το blog έχει ακόμα μερικά ψήγματα αξιοπρέπειας και διανύει μια κουραστική και θλιμμένη περίοδο, οπότε είπα να τ' αφήσω καλύτερα.

"Ασπροπρόσωπους μας έβγαλε πάλι η κυβέρνηση" δήλωσε χθές ο φίλος μου ο Μ. έτσι όπως κατηφορίζαμε από το ΥΜΘ, με τα πρόσωπα κάτασπρα από το Maalox, πιάνοντας με τον πιο ισοπεδωτικό τρόπο το πνεύμα των ημερών.



Η c. εχθές το βράδυ που μιλούσαμε μου έλεγε για την Χαρούλα Αλεξίου και όσα είπε στην τηλεόραση, κάτι που διάβαζα και στον ίνδικτο και σε άλλους. Μου είπε ότι το χειρότερο είναι ότι μετά από μερικές μέρες θα περάσουν όλα και θ' αρχίσουν να ξεχνιούνται μέχρι το επόμενο περιστατικό. Πράγματι, η πόλη σήμερα ήταν σαν να μην ειχε συμβεί τίποτα, γι αυτό και ο καιρός σκοτείνιασε και κλαίει σπαστικά ενώ οι προηγούμενες μέρες ήταν γαμάτες, ηλιόλουστες και καθαρές.
Αρνούμαι πάντως να πιστέψω ότι δεν άλλαξε τίποτα, τουλάχιστον κάτι άφησε το σημάδι του στις πόλεις κι ακόμα δεν ξέρουμε πως θα συνεχιστούν τα πράγματα (μια-δυό δηλώσεις Κούγια ακόμα χρειάζεται για να γίνει χαμός-λες..........;)


- Θα περάσει;
- ΟΧΙ!
- Θα περάσει;
- ΟΧΙ!
- Γιατί;
- ΕΤΣΙ!!

"Το Μεγάλο Έτσι" -ποίηση συνθημάτων-Ανωνύμου