Σήμερα πέρασε ένας κύριος δεμένος πάνω σ' έναν πύραυλο, έξω από το παράθυρο.Ίσα που προλάβαμε να τον δούμε. Η Έλλη λιποθύμισε, νόμισε ότι ερχόταν κατά πάνω μας, αλλά εκείνος πέρασε δίπλα από το κτίριο και συνέχισε την πορεία του.... προς τα που άραγε;
Το κύριος το λέω έτσι, ιδέα δεν έχω ποιός ήταν μέσα στην διαστημική στολή αλλά διάβαζα τελευταία ότι είναι ένας πολύ μοδάτος θάνατος να σε δένουνε στα άχρηστα στελέχη των σκαφών και να σε αμολάνε στο διάστημα. Δε φτάνει που γεμίσαμε σκουπίδια, θ' αρχίσουν να επιπλέουν και πτώματα εδώ γύρω. Το διάστημα τελικά είναι ένα τρομακτικό μέρος, έτσι και παραπατήσεις χάθηκες.
Οι μέρες κυλάνε βαρετές και αδιάφορες. Ούτε δουλειά δεν έχει, έχω να δω τον Παύλο αιώνες και με το που περνάνε οι ώρες και κλείνουνε σιγά-σιγά τα γραφεία και η παραγωγή, πέφτει μια γενικότερη κατήφεια και γκρίνια, πολύ σπαστική. Σχεδόν παρακαλάμε για ένα πείραμα, για την εμφάνιση άλλης μιας στριμμένης προϊσταμένης, για μια επίθεση των Κλίνγκον, να έρθει κάποιος....οποισδήποτε, να σπάσει η βαρεμάρα.
Ο Mike ξαναγύρισε στη δουλειά και φαίνεται να βρήκε πάλι τον καλόβολο, βαρετό εαυτό του αλλά τον έχω σε στενή παρακολούθηση. Μπορεί να μη μιλάει για τους φανταστικούς του φίλους και τα οράματά του και διάφορες τέτοιες παπαριές αλλά κάτι εξακολουθεί να μην μου αρέσει επάνω του. Δεν πειράζει. Ίσως να είναι και ημόνη μας ελπίδα για λίγη ανακατωσούρα για ΚΑΤΙ, ΚΑΤΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ να συμβεί.
Το σκίτσο είναι από το www.fotosearch.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου