Η σελήνη στα χρόνια του καπιταλισμού.

1. Προχθές τα μεσάνυχτα είδαμε το φεγγάρι, όχι να ανατέλλει, αλλά να οργώνεται από μεγάλα μηχανήματα και να κατοικείται από έναν(;) εργάτη και το πιστό κομπιούτερ του. Το "Moon" είναι μια ταινία για το λίγο του ανθρώπου, για το αναλώσιμο της ύπαρξης στο τεράστιο σύστημα των εταιρειών και την μοναξιά της ζωής στις ουράνιες εκτάσεις, οπότε το blog και η ταινία καταλαβαινόμαστε μια χαρά, άσε που που ο HAL 9000 συγκινήθηκε που είδε ένα ξαδελφάκι του, τον GERTY 3000 να παίζει και να διαπρέπει στο σύμπαν. Χάρηκε που είδε επίσης τον Sam Rockwell, που πάντα χαίρεται να τον βλέπει και είναι -για άλλη μια φορά-καταπληκτικά χαμένος στο διάστημα. Παραπάνω δεν μπορώ να πώ, έχει ανατροπές......

2. Το blog είδε επίσης την "Ψυχή βαθιά" και του άρεσε, παρά τις αρνητικές (και μερικές φορές άδικες) κριτικές που δέχτηκε. Μάλλον όμως, όπως φαίνεται, ένας εμφύλιος δεν περνά εύκολα από την ιστορία κι ακόμα μπορεί να προκαλεί συζητήσεις και διαφωνίες (πράγμα που δεν είναι κακό) μίση και πάθη(πράγμα που μάλλον είναι). Το να μιλάς όμως για βαθειά ιστορική άγνοια ή να καλείς τον σκηνοθέτη να πάρει θέση(γιατί;)....δε νομίζω.

3. ''Τον έζησα τον εικοστό αιώνα. Με ζωή και με θάνατο. Πάλεψα μαζί του όσο μπορούσα. Με ζωή και με θάνατο. Στις μεγάλες του ώρες και στις ώρες των διαψεύσεων. Κι εκεί, κοντά στο τέλος του, έζησα τη μεγάλη διάψευση - που δεν έπεσε σαν ξαφνικός κεραυνός. Από χρόνια ακουγόταν η βουή που όλο πλησίαζε, μα ήταν πολλοί εκείνοι που δεν ήθελαν να την ακούσουν. Είχα την κακή τύχη να την ακούω και, το χειρότερο, να τη μεταφέρω στο χαρτί. Τίμημα, ο αποκλεισμός. Όχι όμως και η απογοήτευση. Με έσωσε η προσπάθειά μου, όσες κι αν ήταν οι αντιδράσεις, να κοιτάξω τον αιώνα μου κατάματα, χωρίς αυταπάτες, και να καταγράψω όσο μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, επιλογές, πράξεις και παραλείψεις που οδηγούσαν στην καταστροφή εκείνου του μέλλοντος στο οποίο είχαμε αποθέσει τις ελπίδες μας...'' Έλλη Παππά 1920-2009

(καθόλου δε νομίζω.....)