Guten Tag den Deutschen.

Βραδιά (γερμανικής) ποίησης

OHNE DICH

Nicht nichts
ohne dich
aber nicht dasselbe

Nicht nichts
ohne dich
aber vielleicht weniger

Nicht nichts
aber weniger
und weniger

Vielleicht nicht nichts
ohne dich
aber nicht mehr viel


ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

Όχι τίποτα
χωρίς εσένα
αλλά όχι το ίδιο

Όχι τίποτα
χωρίς εσένα
αλλά μάλλον λιγότερο

Όχι τίποτα
αλλά λιγότερο
και λιγότερο

Ίσως όχι τίποτα
χωρίς εσένα
αλλά όχι πια πολύ

Erich Fried - Liebesgedichte

(Μεταφραστής έγινα στα γεράματα......)

Όταν ήμουν 10 χρονών ξεκίνησα γερμανικά. Αυτοβούλως, γιατί όλοι κάνουμε λάθη. Τα σιχαινόμουνα, ήμουν από τους χειρότερους μαθητές στην τάξη κι έκανα ηλίθια αστεία για τον Χίτλερ και διάφορες παπαριές που κάνουνε τα βαρεμένα μικρά. Πρέπει να πήρα το Mittelstuffe 2, 12 χρόνια μετά; Είχα όμως μια άλλη εικόνα για τα γερμανικά και γι αυτό ευθυνόταν κυρίως ο Erich Fried (το ποίημα παραπάνω) οι Toten Hosen (ε; τώρα δε νομίζω ότι μπορώ πια να τους ακούσω) κα ο Reineκe Fuchs του Goethe. Μετά έκατσα και διάβασα ΟΛΟ το "Ich bin so wild nach deinem Erdbeermund", την αυτοβιογραφία του Klaus Kinski ((είχε πολλά να πεί ο μακαρίτης) και είδα όλες τις ταινίες που έκανε με τον Werner Herzog. Στο Fitzcarraldo νόμιζα ότι θα λιποθυμούσα από την αγωνία. Ο τρελός άνθρωπος πήρε ένα πλοίο, το ανέβασε και το κατέβασε από ένα βουνό, στην πραγματικότητα; Αυτοί είναι σκηνοθέτες! Τολμούν να πάνε εκεί που δεν πήγε κανείς άλλος.
Έτσι φέτος όταν το φεστιβαλ έκανε τη ρετροσπεκτίβα στον Herzog αποφάσισα να κάνω μια ρετροσπεκτίβα στην παρεξηγημένη ξένη γλώσσα μου. Εντωμεταξύ μέσα στα χρόνια, είχαν μπει στο παιχνίδι και οι Einstürzende Neubauten, η μπάντα που τόλμησε να εξελιχθεί όσο λίγες μπάντες (link δεξιά στο blog)
και όλη η γενιά των νέων γερμανών κινηματογραφιστών που δεν ήταν όλοι και τόσο ακριβώς γερμανοί, όπως ο Fatih Akin, τον οποίο αυτό το blog υπεραγαπά και περιμένει πως και πως κάθε νέα του ταινία.
Μέχρι στιγμής οι λίγες ταινίες που κατάφερα να δω ήταν όλες γερμανικές και δεν το μετάνιωσα καθόλου. Όλες του Herzog εκτος από το πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντερ του Uli M. Schueppel για την συναυλία των Neubauten στο Ανατολικό Βερολίνο, ένα μόλις μήνα μετά την πτώση του τείχους.
Εν κατακλείδι, όπως λέει και ο φίλος μου ο Λιακόπουλος, σηκωθείτε από κρεβάτια, ντιβάνια, καναπέδες, πολυθρόνες,καρέκλες, ντιβανοκασέλες(το λέει κι αυτό-αλήθεια)και ΜΗΝ πάτε να αγοράσετε τα βιβλία του, αλλά βγείτε στον κόσμο, ανοίξτε τις πόρτες κι αν δεν μπορείτε να είστε οι ίδιοι εκεί, δείτε, τις απίστευτες περιπέτειες από την κορυφή του Σέρο Τόρε μέχρι τις συναντήσεις στο τέλος του κόσμου κι από το αερόστατο που πετά πάνω από τη Γουιάνα μέχρι τα βάθη του Αμαζονίου. Και το καλύτερο soundtrack είναι η μουσική των Neubauten.

ΣΗΚΩ! Ακολουθούν links
BLUME
SABRINA
STELLA MARIS
ARCHITEKTUR IST GEISELNAHME
EIN SELTENER VOGEL

Υ.Γ. Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας!