Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
I found that essence rare....
Εχθές το μεσημέρι έτσι όπως μισοκοιμόμουνα στο γραφείο μετά το φαγητό και το μόνο που ευχόμουνα ήταν να έβρισκα μια δικαιολογία να ξεγλιστρήσω στο δωμάτιό μου για να δω "Ατίθασα Νιάτα" στο διαγαλαξιακό, ένας κύριος με καρώ, χοντρή ζακέτα και καροτσάκι πέρασε από μπροστά μου, φωνάζοντας "σαλέπι! ζεστό σαλέπι". Ήταν τόσο εκτος τόπου και χρόνου που για μια στιγμή νόμισα ότι με είχε πάρει ο ύπνος και ονειρευόμουνα, αλλά ήταν πραγματικότητα.
Η Έλλη, η υπογραμματέας από την Ελασσώνα, που κοντεύει να τα χάσει εντελώς πλέον, βλέποντας Λιακόπουλο, σχεδόν κάθε μέρα και κυκλοφορεί με απλανές βλέμμα, ανοιγοκλείνοντας το στόμα της, μιλώντας άηχα συνέχεια, λέγοντας ποιος ξέρει τι μαλακίες, με το που τον είδε έπεσε στα γόνατα κι άρχισε να σταυροκοπιέται και να λέει το "πάτερ ημών".
Ο Mike, τον φώναξε και του παράγγειλε ένα σαλέπι, λες και ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, μόνο που του το είπε στα αγγλικά, ο άνθρωπος δεν κατάλαβε τίποτα και με φώναξε να συνεννοηθούμε.
- Πως βρεθήκατε εδώ; ρώτησα κοιτώντας τον από πάνω μέχρι κάτω, ψάχνοντας να βρω τι δεν κολλούσε.
Με κοίταξε χαμογελαστός, χωρίς να μιλάει. Καθόλου δεν μου άρεσε το χαμόγελό του, αλλά γενικά εμένα δεν μ΄αρέσουν τα χαμόγελα και σιχαίνομαι τον κόσμο, οπότε δεν μετράω.
- Γιατί δεν μιλάτε; τον αγριοκοίταξα.
- Σταμάτα, είπε ο Mike, άσε τον άνθρωπο ήσυχο και πες του να μου δώσει το ζεστό μου.
- Δε νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι συμβαίνει, του είπα μιλώντας σαν σε πεντάχρονο. Αυτός δεν θα έπρεπε να είναι εδώ. Από τη στιγμή που είναι, εμείς τι δουλειά έχουμε εδώ;
Ο Mike χαμογέλασε, ο κύριος με το σαλέπι χαμογέλασε κι αυτός και μετά άνοιξε το στόμα του άφησε μια διαπεραστική, απόκοσμη κραυγή κι άρχισε να τρεμοπαίζει σαν ελαττωματικό ολόγραμμα. Μέχρι να πατήσει μια τσιρίδα η Έλλη και μια βρισιά τρόμου η Ζωζώ, είχε εξαφανιστεί εντελώς, λες και δεν πέρασε ποτέ, μόνο ένα άρωμα από σαλέπι, είχε μείνει στην ατμόσφαιρα, ότι κάποτε... κάτι...βρέθηκε εδώ.
- Είδες; είπε ο Mike και τα μάτια του άστραφταν πάλι περίεργα (πρέπει να τα βγάλω, πρέπει να τα βγάλω). Έφυγε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Μία φορά δοκίμασα σαλέπι, μου φάνηκε χάλια.
@ x-ray:
Ούτε κι εμένα μ' αρέσει, γι' αυτό το' στειλα εκεί πάνω.
Wow...
Αυτό κι αν ήταν κείμενο!...
@ theorema:
Ευχαριστώ! Στην υγειά σας!
Δημοσίευση σχολίου