
Αργότερα μόνο, το μεσημέρι, αφού το αίμα είχε ραντιστεί με AJAX και πλυθεί με το λάστιχο, μάθαμε ότι ο βραδινός αναρριχητής είχε σπάσει τα πόδια του, αλλά η ζωή του δεν διέτρεχε κίνδυνο.
Αυτός ο άνθρωπος έμεινε πόση ώρα μπροστά σε μια πόρτα σφαδάζοντας από τους πόνους, ενώ το ασθενοφόρο αργούσε να έρθει και στις διαμαρτυρίες των ενοίκων -λένε- γύρισε ένας από την αστυνομία και τους είπε "Αυτός πήγε να σας κλέψει, τι σας νοιάζει;". Αν σηκωθεί και ξαναπερπατήσει (που μάλλον θα ξαναπερπατήσει αλλά ως συνήθως σ' αυτά ακούγονται φήμες για κόκκαλα που πετάχτηκαν σ' όλη τη γειτονιά και τον άνθρωπο που θα μείνει ΚΑΙ παράλυτος ΚΑΙ παραμορφωμένος ΚΑΙ ακρωτηριασμένος και δεν συμμαζεύεται) θα περπατήσει μέχρι τη φυλακή, σε μια φυλακή που χιλιάδες άνθρωποι τώρα κάνουν απεργία πείνας γιατί δεν χωράνε, γιατί υποσιτίζονται, γιατί δεν έχουν τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και για όλους τους δίκαιους λόγους. Και τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι. Ποιόν να λυπηθείς περισσότερο; Τους ανθρώπους που μπήκε στα σπίτια τους και βούτηξε ότι βρήκε μπροστά του ή αυτόν που κόντεψε να σκοτωθεί και ποιός ξέρει τι άλλο χειρότερο τον περιμένει από δω και πέρα; Γιατί καλύτερο δεν το βλέπω να είναι. Δείτε και μόνοι σας, αν δεν έχετε ήδη δει.
Στο σκίτσο ένας από τους πιο γνωστούς κλέφτες της λογοτεχνίας, το νούμερο 24601 των φυλακών της Toulon. Ο Jean Valjean, Γιάννης Αγιάννης επι το ελληνικότερο. 19 χρόνια για ένα ψωμί-όχι κι άσχημα, ίσως ούτε και πολύ διαφορετικά το σήμερα από το τότε.
2 σχόλια:
"Με ποιούς να πας και ποιούς να αφήσεις"
@ indictos:
Κάτι τέτοιες μέρες σου'ρχεται να τους αφήσεις όλους.
Δημοσίευση σχολίου