Ο κύριος Μιχάλης

Σήμερα το πρωί, πέρασε από τα γραφεία της εταιρείας ο κύριος Μιχάλης, διευθύνων σύμβουλος μιας άλλης εταιρείας, δυό πλανήτες πιο πέρα. Ο κύριος Μιχάλης πρέπει να πατά χαλαρά τα 60, αλλά τα μαλλιά του παραμένουν κατάμαυρα, προφανώς γιατί η L' Oreal αποφάσισε ότι του αξίζει.
Ήρθε την ύπουλη ώρα του μεσημεριανού διαλείματος και με τσάκωσε να τσακίζω ένα γύρο με τρία κιλά κρεμμύδι που βιάστηκα να τον κρύψω στην αρχειοθήκη μου, γιατί στους άλλους λέω ότι είμαι χορτοφάγος, ότι πρέπει ν' αδυνατίσω και διάφορα. Το γεγονός όμως είναι ότι πρέπει ΕΓΩ να τους κοιτάω περιφρονητικά όταν ΕΚΕΙΝΟΙ τρώνε διάφορες μαλακίες. Πως αλλιώς θα διατηρήσω το status μου;
- Τι κάνεις; με ρώτησε βαριεστημένα.
- Καλά, εσείς; Κρύωσα λίγο, δικαιολογήθηκα, ενώ προσποιόμουν ότι φυσούσα τη μύτη μου, για να σκουπίσω τα λάδια.
- Γιατί μυρίζει κρεμμύδι; ρώτησε ξαφνιασμένος.
- Από δίπλα θα' ναι, του απάντησα δήθεν αδιάφορα.
Γύρισε και κοίταξε από το παράθυρο το σύμπαν που αγάπησε. Δίπλα φαινόταν μόνο μαύρο σκοτάδι και μόνο στο βάθος διακρίνονταν αμυδρά ένας αστεροειδής.
- Μένει εκεί κόσμος; με ρώτησε.
- Ε βέβαια, δεν το ξέρατε; Σαράντα νοικοκυριά μετακόμισαν πρόσφατα. Κάποιο απ' αυτά θα μαγειρεύει κρεμμύδια.
Με κοίταξε σαν να' με βλεπε για πρώτη φορά, πήρε βαθιά αναπνοή και ξεφύσηξε.
- Τελοσπάντων, είπε, είναι μέσα ο μεγάλος;
- Μπά! Είναι από το πρωί εκτός εταιρείας. Θέλετε έναν καφέ; ρώτησα ευγενικά.
- Θέλω καμμιά επιταγή, είπε. Τι θα γίνει, θα μας δώσετε ποτέ; Από πέρσι το κουβαλάμε αυτό το υπόλοιπο.
- Μα μόλις μπήκε ο χρόνος κύριε Μιχάλη....
- Από πέρσι το καλοκαίρι, είπε αυστηρά. Και ο χρόνος έχει τέσερις μήνες που μπήκε. Το μυαλό σου δεν πάει καλά εδώ έξω. Άκου κρεμμύδια στον αστεροειδή! Τι έχωσες στο συρτάρι, μόλις μπήκα;
- Μια μπανάνα. Το μεσημεριανό μου.
- Μπανάνες και αηδίες. Οι μπανάνες δεν λαδώνουν ούτε βρωμάνε. Για συγκεντρωθείτε λίγο εδώ μέσα. Φεύγω, θα' ρθω την επόμενη εβδομάδα. Να του πεις να έχετε έτοιμη την επιταγή, αλλιώς θα' χουμε κακά ξεμπερδέματα. Α! Και μη μου τη βάλετε κατά τον Αύγουστο. Άντε γεια και καλή όρεξη.
Έτσι όπως τον έβλεπα να φεύγει, τα μαλλιά του μου φάνηκαν λίγο πιο γκρίζα απ' ότι συνήθως. Άνοιξα την αρχειοθήκη να βγάλω τον υπόλοιπο γύρο, αλλά έτσι όπως τον είχα πετάξει μέσα, είχε σκορπίσει και μου΄χε κάνει τα θεωρημένα σκατά.
Άντε τώρα να εξηγήσεις στην Δ.Α.Ε. πως έγινε. Τι κωλομέρα! Να βλέπαμε και λίγο ήλιο εδώ....