Ξένοι στο ίδιο σύμπαν

Περίπου μια φορά το τρίμηνο, έρχεται για δουλειά στην εταιρεία ο Παύλος. Είναι από μια άλλη μακρινή εταιρεία προμηθευτών κι έρχεται μια στο τόσο για να κανονίζουμε τα χρηματοοικονομικά μας. Έχει ένα σούπερ σπορ σκάφος δύο ατόμων, της εταιρείας του βέβαια, το οποίο αγκυροβολεί μονίμως έξω από το φινιστρίνι μου και μπαίνει με τους προωθητήρες οξυγόνου, τινάζοντας τη σκόνη από τα πέτα του, ενώ βγάζει τη στολή.
Πως βρεθήκαμε εκτός γης με τον Παύλο, είναι μια σύμπτωση που δείχνει πόσο μικρός είναι αυτός ο κόσμος και ότι υπάρχει πέρα απ' αυτόν, διότι είμαστε από την ίδια πόλη. Δηλαδή εκείνος είναι από την δυτική πλευρά της κι εγώ από την ανατολική. Εκείνος μεγάλωσε-κατά τα λεγόμενά του-με σουγιάδες και κανένα περίστροφο που και που κι εγώ σαν φλώρος. Εκείνος κυκλοφορούσε με τις αλητοπαρέες του σε επικίνδυνες περιοχές, στις άκρες της πόλης, εγώ αλήτευα εκ του ασφαλούς στο κέντρο. Υποθέτω γι αυτό τώρα ο Παύλος ακούει σοβαρούς έντεχνους καλλιτέχνες κι εγώ διεφθαρμένους δυτικούς. Του στέλνει συλλογές η γκόμενά του που έχει μείνει στη γή, σαν να τη βλέπω στο διαμέρισμά τους στην παλιά πόλη, να τα γράφει και να κλαίει. Γιατί ο Παύλος είναι καινούριος στο διάστημα. Όταν εγώ προκάλεσα την καταστροφή της οικογενειακής μου ευτυχίας και σηκώθηκα κι έφυγα, εκείνος δούλευε σαν το σκυλί στη λαχαναγορά. Ήρθε πριν από ένα χρόνο περίπου με μια διετή σύμβαση και δεν σκοπεύει να μείνει ούτε μέρα παραπάνω. Εγώ πάλι δεν σκοπέυω να πατήσω το πόδι μου στην πόλη μας, ούτε ένα λεπτό από την υπόλοιπη ζωή μου. Εδώ σκέφτομαι να παρατήσω και τις εταιρείες γης και να πάω σε καμμιά εξωγήινη μπας και γλιτώσω από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Παρά τις διαφορές, καταφέρνουμε να πιούμε έναν καφέ με τον Παύλο, χωρίς να έχω την διάθεση να του τον πετάξω στο κεφάλι. Αντίθετα χαίρομαι όταν τον βλέπω, λες και όποια διαφορά είχαμε στην κωλόπολη που ζούσαμε έχει κυριολεκτικά χαθεί στο διάστημα. Λες;

• Η φωτογραφία από το "Stranger Than Paradise" του Jim Jarmusch.