Space is the place for love.

Πάει ο πονοκέφαλος. Αφού κοντέψαμε να τινάξουμε τον σταθμό στον αέρα από τις βλακείες που κάναμε υπό την επήρρεια, ξυπνήσαμε ένα πρωί και τα κεφάλια μας ήταν πάλι στη θέση τους κι όχι μόνο αυτό. Ήταν πλημμυρισμένα από ερωτικές εικόνες. Ένας ανεξήγητος οίστρος μας είχε καταλάβει και μουγκρίζουμε ανατριχιάζοντας, μπροστά σε οτιδήποτε κινείται.
Γήινοι και εξωγήινοι, άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, ένα πράγμα έχουμε στο μυαλό μας. Πως θα το κάνουμε. Θυμάστε το "Sweet Movie"; Αφαιρέστε τις κοπρολαγνείες, τα ξερατά και τις αηδίες και κρατήστε το απόλυτο, αχαλίνωτο σεξ. Εκεί έχουμε φτάσει. Άνθρωπος δεν πατάει στην εταιρεία, γιατί δεν γλιτώνει. Την πρώτη μέρα, ήρθε ο καημένος ο κύριος Μιχάλης, με το γνωστό τροπάρι για τις επιταγές και για πότε τον άρπαξε ένας ξαναμμένος εργάτης, που του ρίχνει και δυό κεφάλια, ούτε που πρόλαβε να καταλάβει. Το πως ξέφυγε ήταν θαύμα, ούτε το σκάφανδρο ανάγκης δεν πήρε μαζί του. Δεν νομίζω να τον ξαναδούμε. Αλλά δεν πειράζει, γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε για τα μπάζα. Κοντά δέκα μέρες έχει να βγεί σωστή δουλειά στην εταιρεία. Κι άντε με τον πονοκέφαλο, όλο και κάποιοι φιλοτιμούνταν και ψιλοδουλεύανε, τώρα όπου και να γυρίσεις και να κοιτάξεις οι πάντες πηδιούνται. Στα γραφεία, στις τουαλέτες(εκείνες οι τουαλέτες, λες και είναι το απωθημένο των πάντων να το κάνουν μέσα στη βρώμα και στη δυσωδία), στα μηχανήματα, στην κουζίνα, στα δωμάτια, παντού.
Δεν θέλω να φανώ ασύδοτος, αλλά από τον πονοκέφαλο, χίλιες φορές προτιμότερη η αφροδισιακή περίοδος. Άσε που μου' κατσε και μια πιτσιρίκα γραμματέας που αλλιώς ούτε μέχρι το τέλος της αιωνιότητας δεν υπήρχε περίπτωση. Πάντως μάλλον έχουμε μόλις εισέλθει στη φάση του πειραματόζωου, δεν εξηγούνται αλλιώς όλες αυτές οι μεταπτώσειςστην ατμόσφαιρα του σταθμού. Πράγμα βέβαια που μπορεί να έχει τα τυχερά του-βλέπε πιτσιρίκα γραμματέας, αλλά μπορεί να εγκυμονεί και κινδύνους-βλέπε alien(s). Σε καλό να μας βγεί(;)

• Ο μεγαλειώδης πίνακας που κοσμεί το post είναι του Dorian Visionheart Dyer. Δεν είναι εντελώς φοβερός;