Το χαρτόκουτο.

Πήρα ένα χαρτόκουτο και τοποθέτησα προσεκτικά μέσα καμμιά τριανταριά CD, την "Αδηφαγία" του Βίτκιεβιτς (ΚΕΔΡΟΣ), την "Υπόθεση Τουλάγεφ" του δεξιά εικονιζόμενου Βίκτωρ Σέρζ (SCRIPTA) και το "Based on a true story" που δεν θυμάμαι ούτε τους συγγραφείς, ούτε τον εκδότη. Η πλάκα είναι ότι θα φύγω το σαββατοκύριακο, αλλά μετά θα ξαναγυρίσω. Είναι το χαρτόκουτο της προοπτικής. Θα μείνει στο καλοκαιρινό σπίτι, να με περιμένει, μέχρι την παράλλη βδομάδα που θα μπορώ απερίσπαστα(;) να βυθιστώ σ' ότι ήθελα αλλά δεν πρόλαβα να διαβάσω μέχρι τώρα.

Έχω μεγάλες ελπίδες γι αυτά τα βιβλία και περιμένω πως και πως να τα ανοίξω και να ξεκινήσω το διάβασμα, χωρίς να με διακόπτει κάποιος κάθε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά. Ελπίζω να μην με κάνουν να θέλω να τα πετάξω στη θάλασσα και να βουτήξω με τρεμάμενα χέρια το "Blood Crazy" του Simon Clark, που το έχω διαβάσει ήδη τρείς φορές. Δεν πίστευα ότι θα' το' λεγα αυτό για τον εαυτό μου, αλλά επειδή μάλλον μεγαλώνω ανεπανόρθωτα, δεν μπορώ άλλο αίμα-για τώρα τουλάχιστον. Τέλειωσα πριν από μερικές μέρες το "Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι" του Chuck Palahniuk και παρά τον προβοκατόρικο τίτλο του, νομίζω ότι είναι, χωρίς πλάκα, ένα εξαιρετικό βιβλίο κι ένας από τους καλύτερους συγγραφείς των καιρών μας, αρκεί να το αντέξεις μέχρι τέλους.

Υπό το βλέμμα λοιπόν ενος γνήσιου περιπλανώμενου, σε μια φωτογραφία που μου αρέσει πολύ, σας εύχομαι καλό σαββατοκύριακο, καλές διακοπές σε όσους τις ξεκινάνε, καλό κουράγιο σε όσους μένουν και θα τα πούμε από βδομάδα.