Σκέψεις.

Κουλουριάζομαι σαν γάτα στο στενό κρεβάτι του κουτιού μου. Κοιτάω έξω από το γυάλινο μπαλκόνι - σκοτάδι, τι περίμενα; Έχει αφόρητη ζέστη, αυτός ο κλιματισμός πάλι χαλασμένος είναι κι είμαι μούσκεμα. Στριφογυρνάω στο κρεβάτι, μουλιάζοντας τα σεντόνια. Σήμερα δεν πήγα στη δουλειά, είπα ότι είμαι άρρωστος, όλοι με πίστεψαν γιατί είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Ούτε άρρωστος είμαι, ούτε τίποτα. Βαριέμαι και ιδρώνω και κάτι μέσα μου όταν ξύπνησα αρνήθηκε να πάει στη δουλειά. Σήμερα δεν αγαπάω την εταιρεία μου, ούτε κι αυτή εμένα.

Από το κρεβάτι μου, που είναι μια τάβλα που κατεβάινει από τον τοίχο και μετά μαζεύει, σαν σανίδα σιδερώματος, βλέπω μια άκρη της μπαλκονόπορτάς μου κι ένα απέναντι γυάλινο μπαλκόνι. Βλέπω μισή γυναίκα να καθαρίζει κάτι, αλλά δεν μπορώ να δώ τι. Η μισή γυναίκα είναι του τμήματος εξαγωγών, την αναγνωρίζω γιατί την βλέπω ολόκληρη κάθε μέρα. Ούτε κι αυτή πήγε στη δουλειά σήμερα, γιατί; Δεν μπορώ να έχω μια ιδέα και θα συνδέεται τηλεπαθητικά όλη η γειτονιά;

Με τσαντίζουν οι γείτονές μου, δεν τα πάω καλά μαζί τους. Μοιάζουν όλοι μες στη χαρά και δεν μπορώ να ακολουθήσω, με χαιρετάνε στους διαδρόμους και τους προσπερνάω μουγκρίζοντας. Απαράδεκτη συμπεριφορά, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, έτσι είμαι και για αυτό σήμερα δεν θα πάω πουθενά, θα κάτσω στο κρεβάτι, βρίζοντας το χαλασμένο κλιματιστικό, τους γείτονες, την εταιρεία κι όλο το αναθεματισμένο σύμπαν που μέσα στο κεφάλι μου μοιάζει να συνωμοτεί εναντίον μου.