Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008
Cine Argentina
Η συνέχεια εκ του προηγουμένου post (περίπου)...........
Όποιος δεν έχει πάει να δει ακόμα την παραπάνω ταινία ας σπεύσει πάραυτα (προσωπική γνώμη). Αφού την δεις κι έχεις βυθιστεί στον παράξενο και τόσο πραγματικό κόσμο της, αφού έχεις παίξει με τις δεκάδες αναφορές του σκηνοθέτη -από τον Georges Méliès και τα φεγγάρια του από τον Fritz Lang και τις μητροπόλεις του, μέχρι τη "Ζώνη με το δηλητήριο" του Conan Doyle ή και το Resident Evil ! (μα εντελώς προσωπική άποψη), αρχίζεις και αναρωτιέσαι:
Εδώ γιατί δεν κάνουμε τέτοιες ταινίες και αναμασάμε ακόμα
α) τα του εμφυλίου (χωρίς καμμιά φρέσκια άποψη)
β) τα βάσανα της νιότης (το πανηγύρι της γκρίνιας και της ματαιοδοξίας)
γ) αυτά, πλην δυο- τριών εξαιρέσεων που πως τυχαίνει και είναι έλληνες που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν ή έζησαν εκτός της χώρας τους;;;;
ΔΕΙΓΜΑ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΣΑΣ (ΜΑΣ) ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ και αν θέλετε δείτε κι ΑΥΤΟ που για μένα είναι μια από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας και κρατά μόλις 6:18 λεπτά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Απ' ο,τι βλέπω πιάσαμε τα σουρεαλ. Καλό κι αυτό, άντε πάω σινεμά μήπως και δω τίποτα. Καληνύχτα.
(το ταινιάκι 6 λεπτά και κάτι... βουήφια!)
@ x-ray:
Δεν μπορώ να καταλάβω που το βλέπετε το σουρεάλ. Για απλή πραγματικότητα πρόκειται:)
Η Καρδιά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!
@ indictos:
Την είχα δει σε μια μεταμεσονύκτια του φεστιβάλ, πριν μερικά χρόνια κι όλη η αίθουσα είχε μείνει υποδειγματικά ήσυχη για 6:18 λεπτά και μετά τρελαθήκαμε να χειροκροτάμε.
φανταστικά και τα δύο. ειναι μπροστά τελικά οι cine της ερωτικής πόλης.
Άσχετο (και ολίγον προβοκατσια): και ο Παπακαλιάτης έφτιαξε μια ιστορία όπου δύο αδέλφια αγαπούν την ίδια γυναίκα και η γυναίκα αγαπάει τα δύο αδέλφια αλλά δεν είδα να τον χειροκροτήσατε ως μεγάλο καλλιτέχνη...
ΚΑΙ αχάριστοι ΚΑΙ ξενομανείς όλοι σας πια!
@ c:
Αχαριστία παιδί μου! Γι αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε μια ταινία της προκοπής στην Ελλάδα. Μόνο να ζηλεύουμε, να βρίζουμε και να υποτιμούμε τις ντόπιες διάνοιες, είμαστε ικανοί:)
david bowie and BT
ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΛΕΓΕΤΑΙ
DO THAT (SHE CAN)
δεν είναι και σταθμός στην ιστορία της μουσικής-αλλά είναι bowie!!
θα επανέλθω,
μπήκα βιαστικά γιατί θυμήθηκα το κομμάτι!!
πολλά φιλιά!
(αύριο γίνομαι 35 κι έχω κατάθλιψη!)
Άμα σε πιάσω Μετεωρίτη που ζορίζεσαι για το 35, θα γίνει το έλα να δεις! Άκου εκεί! Τι να πούμε κι εμείς δηλαδή που φέτος θα κλείσουμε τα σαράντα? Ε? Μη ξανακατέβω και σε περιλάβω!
Η "Καρδιά" άπαιχτη!
@ μετεωρίτης:
Ευχαριστώ για την πληροφορία.
Το αύριο είναι σήμερα μετεωρίτη. Μην έχετε κατάθλιψη, εγώ είχα περάσει τέλεια στα 35 - αλλά δεν θυμάμαι γιατί:)
@ sandman:
Σας παρακαλώ κύριε! Τι εκφράσεις είναι αυτές στην γενεθλιάζουσα από πάνω; Επειδή τα'χετε καλά με τον Neil Gaiman, κάνετε ότι θέλετε; Σ' αυτό το blog μιλάμε με το σεις και με το σας.
Σοβαρά τώρα, η καρδιά είναι όντως άπαιχτη...και πολύ μόνη στο τέλος!
πόσο δίκαιο έχεις σοφές ινδιάνε φίλε μου. :)
Δημοσίευση σχολίου