Πριν χρόνια, όταν είδα για πρώτη φορά το Fight Club αναρωτιόμουν πως είναι οι αυπνίες (αν και ο Edward Norton ήταν εξαιρετικά παραστατικός και κάτι κατάλαβα). Πρόβλημα ύπνου δεν είχα ποτέ, έβαζα το κεφάλι στο μαξιλάρι κι ούτε να ονειρευτώ με τα μάτια ανοιχτά δεν μπορούσα, να έχω κι εγώ μια φαντασίωση όπως όλος ο κόσμος, στα δύο λεπτά ήμουν τελειωμένη. Η μόνη φορά που ξαγρύπνησα ήταν όταν είδα το Ψυχώ και γυρνούσα πανικόβλητος στο σπίτι, περιμένοντας την μητέρα να ξεδιπλωθεί από καμμιά γωνία.Μέχρι τώρα. Αυτές τις μέρες, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Νυστάζω αλλά πάντα κάτι μ' ενοχλεί. Ζεσταίνομαι, εκνευρίζομαι, κάτι μου φταίει, βγαίνω συχνά, οι νύχτες είναι ζεστές, υγρές κι έχουν αρχίσει να γίνονται μεγαλύτερες κι οι βόλτες στην πόλη έχουν άλλον αέρα, αυτόν του επερχόμενου φθινοπώρου, οπότε λέω να του δώσω να καταλάβει και να μην δώσω σημασία προς το παρόν.
Η πόλη αυτή είναι σαν τραύμα. Τη νύχτα πονάει περισσότερο. Γυρνας από δω κι απο κει για να μην σκέφτεσαι και πολύ το σπίτι, τον καναπέ, το κρεβάτι σου και τις ατέλειωτες ώρες μέχρι το ξημέρωμα. Τις περισσότερες φορές αυτόν τον καιρό, τα καταφέρνω κι αυτό είναι το ρήμα του μήνα.
Λέω να βγώ σήμερα κι αν προλάβω να πάω να δώ το "Kurz und schmerzlos" του αγαπημένου Fatih Akin (για να μη νομίζετε αγαπητοί αναγνώστες ότι αυτό το blog βλέπει μόνο ταινίες που σκοτώνονται πηδώντας από ταράτσες που αψηφούνε τη βαρύτητα και πλακώνονται στο ξύλο. Βλέπει ΚΑΙ τέτοια αλλά διαθέτει και παιδεία και κουλτούρα και μπορεί να προδώσει και τον Van Damme για κάτι βαθύτερο)
Μετά θα βγώ άλλη μια βόλτα και δεν θα κοιμηθώ.
Πείτε παιδιά. Εσείς τα λέτε καλύτερα.
Το σκίτσο είναι απο εδώ
5 σχόλια:
Αν σε παρηγορεί κι εγώ Insomnia χθες βράδυ μέχρι τις 6.00 π.μ. (αν θέλετε να χάσετε τον ύπνο σας ερωτευθείτε ελεύθερα-και με την καλή και με την κακή έννοια το να χάσεις τον ύπνο σου, τελικά).
δεν μου στέλνεις κανένα μήνυμα την επόμενη να περνάμε insomnia (όπως τόσα και τόσα άλλα!) μαζί?
όλα τα τραύματα έχουν το τραυμαπλάστ τους, ακόμη περισσότερο για όσους τα καταφέρνουν με τόση χάρη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
ακόμη σ'αγαπώ (αν και ξέρω ότι δεν πρέπει να λέω τέτοια πράγματα σε ένα blog και ότι χαλάω το τουπέ σας, δεν μπορώ να συγκρατηθώ: αγαπάω αφού...).
κάτι δεν πάει καλά, κι εγώ κάπου στις 5.30 με 6.00 κοιμήθηκα.
@ c:
Σας παρακαλώ κύριέ/α μου. Εδώ λέμε πως να γίνουμε εκτελεστές κι εσείς μας στέλνετε ραβασάκια;)
Τελοσπάντων, θα τα πούμε από κοντά (με όλη μου την αγάπη)
@ x-ray:
Προετοιμασία για τη χειμέρια νάρκη.
ακόμη και εκτελεστής/τρια θα είστε πολύ χαριτωμένος/η (δεν τρομάζω-δεν τρομάζω)
Άσχετο: είδα τον Fatih πωςτον λένε που σου αρέσει (όχι μόνο σαν σκηνοθέτης) στη wikipedia και δεν ενθουσιάστηκα στην αρχή, μετά όμως παρατήρησα ότι γεννήθηκε στις 25-8 που σημαίνει ότι ανήκει στο ζωώδιο του μέλλοντος (!- και λίγα σας λέω αδελφές/ια μου αλήτες πουλιά) και άλλαξα γνώμη και τελικά μπορεί να λέει και σαν άντρας (σαν σκηνοθέτης πάντως κι εμένα μου αρέσει πολύ. αλλά πώς να μην μου αρέσει αφού το ζωώδιο του μέλλοντος ό,τι κάνει το κάνει τόσο μα τόσο καταπληκτικά).
Αχχχχχ....τελικά...πέσαμε θύματα αδέλφια μου εμείς.
Δημοσίευση σχολίου