Βρήκαμε τον Mike ένα πρωί, ξημερώματα χωμένο μέσα σ'ένα μηχάνημα στην παραγωγή. Φαινόταν σε καλή κατάσταση, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου. Ξαφνικά τον πιάνουν κάτι κρίσεις τρελού γέλιου που καταλήγουν σ' έναν βίαιο βήχα, που νομίζεις ότι θα τον αφήσει στον τόπο, αλλά δεν βγάζει τσιμουδιά. Μας κοιτά σαν να μας αναγνωρίζει αλλά να του είμαστε τελείως αδιάφοροι και μετά αποστρέφει το βλέμμα και καρφώνεται στο κενό...ή στον απέναντι τοίχο....ή στο ταβάνι.
Δεν ξέρω. Οι γιατροί που τον εξέτασαν δεν βρήκανε τίποτα παθολογικό, είναι υγιέστατος, μας είπανε, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει που ήτανε όλες αυτές τις μέρες, τι είδε, ποιός τον είχε πάρει και τι του' κανε. Ελπίζω μόνο να μην σηκωθεί ένα ωραίο πρωί γελώντας υστερικά όπως τώρα κι από το ξεσκισμένο του στήθος βγεί κανένα τέρας με δόντια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου