Το χαμένο ταξίδι.

- Λοιπόν; ρώτησε η Ζωζώ, ανάβοντας στη ζούλα ένα τσιγάρο, αφού είχε καταστρέψει το σύστημα συναγερμού καπνίσματος. Που θα πας στην άδειά σου φέτος;
- Πουθενά, απάντησα.
- Καλά τρελή είσαι; Τώρα κάτω είναι καλοκαίρι. Σαράντα βαθμούς θα φτάνει κι εσύ θα κάτσεις εδώ στο κρύο και στα μαύρα σκοτάδια; Ή θα πας πάλι όπως πέρσι στον πλανήτη-κλώνο της γης;
- Δεν θα πάω πουθενά. Έχω πολύ δουλειά να βγάλω (...και μια διάθεση θανάτου, αλλά αυτό προτίμησα να μην το μοιραστώ) Είχαμε πολλές εξαφανίσεις τώρα τελευταία, αν θυμάσαι, συμπλήρωσα δηκτικά
- Άσε με κι ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι. Ποιός ξέρει τι γίνανε όλοι αυτοί οι καημένοι. Ούτε μέχρι τον θάλαμό μου δεν τολμώ να πάω μόνη (γι αυτό κάθε μέρα τη συνοδεύει και κάποιος διαφορετικός: "πηδήξτε το γαλαξία με ωτο-στοπ, χωρίς ωτοστοπ, με ότι βολεύει τελοσπάντων")
- Αγαπώ την εταιρεία μου και με αγαπά κι αυτή....
- Τι αηδίες λες τώρα; Παραλογίζεσαι; Πρέπει να φύγεις οπωσδήποτε, να πας να κάνεις κανένα μπάνιο και να συνέλθεις.
- Δεν πάω πουθενά. Έχω δουλειά και τώρα που ανάρρωσε κι ο Mike θα μείνουμε εδώ να την προχωρήσουμε λίγο, να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, πολύ μπλέξιμο επικρατεί εδώ μέσα.
- Θα σας φάνε οι Κλίνγκον ζωντανούς ή θα σας ξεκάνουν με κανένα πείραμα πάλι.
- Γιατί; Μέχρι τώρα τι γινότανε;
Στην πραγματικότητα έχουμε ένα φοβερό σχέδιο με τον Mike. Θα περιμένουμε να φύγουν με άδειες οι περισσότεροι, να τσακιστούνε στη γή, γιατί οι εξωγήινοι δεν έχουνε διακοπές, μέχρι και γι αυτό τους έχουνε πείσει τους σκλάβους. Έπειτα θα πάρουμε μια τριήμερη άδεια να πάμε στον Αρράκις. Ο Mike επιμένει ότι ξέρει πως να πάμε. Μετά την πρόσφατη περιπέτεια όλο κάτι χάρτες μελετά προσπαθώντας να καταλάβει που βρέθηκε και λέει ότι μάλλον εκεί ήταν. Δεν είναι πολύ μακριά, γύρω στις δυό μέρες ταξίδι. Αλλά δεν σκοπεύουμε να γυρίσουμε. Το σχέδιο είναι να πάμε και να καταναλώσουμε όση περισσότερη μελάνζη μπορούμε-θα μας ξεκάνει, αλλά δεν θα μας νοιάζει τίποτα.

Στην πραγματικότητα ούτε τώρα με νοιάζει τίποτα, αλλιώς γιατί να βαδίσω σε βέβαιο θάνατο με τον παράφρονα που νομίζει ότι είδε τον captain Kirk στους αμμόλοφους του Αρράκις και λέει ότι ξέρει χωροχρονικές παρακάμψεις για να πάμε; Το πιθανότερο είναι αντί για την αγκαλιά των Ατρειδών, να καταλήξουμε να επιπλέουμε γύρω από καμμιά ξέρα του διαστήματος κι ίσως χρόνια μετά να μας μαζέψει εμάς ή ότι έχει απομείνει κανένας σκουπιδοσυλλέκτης έξω από την εταιρεία. Όμως είναι καλοκαίρι στο διάστημα ή μάλλον δεν είναι τίποτα στο διάστημα. Δεν υπάρχουν εποχές, υπάρχει μόνο φόβος και παράνοια και πολύ δουλειά. Πείτε με βλάκα, αλλά μπροστά σ'αυτό η ψεύτικη προοπτική των αμμοσκώληκων στο Dune φαντάζει Παράδεισος....ότι κατάληξη κι αν έχει (ποιός ξέρει; ποιός ξέρει;)