Το πρώτο βινύλιό μου(Low-ηχογραφημένο στο Hansa studio)
"....αναρωτιόμουν τι να σκεφτόταν ο David Bowie όταν έγραφε το "Panic In Detroit" κι αν είχε μυρίσει τον αέρα του Μίσιγκαν, τον βιομηχανικό, παγωμένο αέρα της νύχτας. Καθώς το τραγουδι από το "Aladdin Sane" λέει "Σειρήνες ουρλιάζουν μες στη βραδινή μελαγχολία" συμπεραίνω ότι είχε μυρίσει τον αέρα της νύχτας στο Ντιτρόιτ. Που καμμιά φορά αν είσαι τυχερός, γεμίζει από διακεκομμένες νότες, όταν η Αρίθα τραγουδάει το "The House That Jack Built"
Σώτη Τριανταφύλλου - "Ο χρόνος πάλι"
5 σχόλια:
τι βιβλίο!
τι καλλιτέχνης!
@ chris:
τι post! :))))
Βούτηξες απ'ευθείας στα βαθιά με το Low,
(μου είπε ο Γιάννης να σου πω)
και δεν μπορώ να διαφωνήσω...
Τι κάνεις καλό μου; Σου είπα καλή χρονιά; Σου είπα πόσο χαίρομαι που όποτε μπαίνω εδώ είναι σαν να μπαίνω στον πιο γνώριμο... πλανήτη;! Τες παντ, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οπότε, σταματλω εδώ. Πολλά, πολλά φιλιά! Θέλουμε πολύ να έρθουμε στα μέρη σας... μέχρι την Άνοιξη, θα το κάνουμε σίγουρα!
NEVER GER OLD ΕΙΠΑΜΕ !
:)
GET
εννοούσα... αλλά είμαι λίγο ντρανκ!
@ μετεωρίτης:
Νομίζω ότι είπαμε τα χρόνια πολλά στο φοβερό post σας για τις αξέχαστες γιορτινές διακοπές (Ο Ξένος;; Μ΄αρέσει γιατί δε μασάτε)
Το Low ήταν το πρώτο μου βινύλιο ever. Το πήρα για πολύ προσωπικούς λόγους. Δεν ήξερα ούτε ένα κομμάτι από το δίσκο, αλλά ήταν 1983, είχα μόλις ερωτευτεί (τον Bowie εννοείται) και μου άρεσε το εξώφυλλο. Μιλάμε για φοβερή καλλιέργεια, όπως καταλαβαίνετε...Μετά άρχισα ν'ακούω μουσική και πέρα από την πλάκα, νομίζω ότι αυτή η περίοδος του Bowie, των Hansa studios, του Heroes (που είναι το αγαπημένο μου)του Enο, δεν ξέρω αν είναι η καλύτερή του (έτσι κι αλλιώς, πως να ξεχωρίσεις;) αλλά σίγουρα ήταν η πιο ενδιαφέρουσά του.
Κι αφού σας ζάλισα, σας φιλώ πολύ κι ελπίζω να τα πούμε πριν την άνοιξη:)
Δημοσίευση σχολίου