Πριν λίγο καιρό στην εταιρεία ήρθαν κι άλλα νέα από τη γη. Λόγω των απανωτών κρίσεων, μεγάλες απεργίες γίνονταν παντού. Προχθές έγινε κι εδώ. Οργανωμένοι από τους γήινους εργαζόμενους βέβαια γιατί οι εξωγήινοι δεν έχουν συναίσθηση της ανθρώπινης βλακείας, είναι γεννημένοι σκλάβοι. Δεν έχουν καταλάβει γιατί είναι μονίμως ψόφιοι στην κούραση, απροστάτευτοι μπροστά σε κάθε είδους κίνδυνο, γιατί πρέπει να δουλεύουν 20 ώρες συνέχεια και να πληρώνονται ψίχουλα. Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι τους το κάνουμε εμείς αυτό για δικό μας συμφέρον, οπότε καταλαβαίνετε. Η ηλιθιότητα είναι ήδη εξαπλωμένη στο σύμπαν.Τελοσπάντων κουτσά-στραβά έγινε κι εδώ μια απεργία, με την συμμετοχή και όσων από τους εξωγήινους κατάφεραν να ξυπνήσουν οι δικοί μας και φυσικά εγώ τους τη φύλαγα στην γωνία περιμένοντας πως και πως να κάνουν το λάθος.
Tην επομένη της απεργίας, τους μάζεψα όλους στο κέντρο ψυχαγωγίας προσωπικού. Όλο το βράδυ σημείωνα ονόματα και πρόβαρα την χειρότερη συμπεριφορά μου. Αποφάσισα να ονομάσω την επιχείρηση lightning strike έτσι για να μην ξέρουν τι τους χτύπησε.
(There's a man going around taking names. And he decides who to free and who to blame.... που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Johnny Cash, που ήταν μάλλον καλύτερος άνθρωπος από μένα).
Με το που μπήκα στο κέντρο ψυχαγωγίας έγινε χαμός. Άρχισα να φωνάζω, έβγαλα την κατάσταση, έδωσα πόδι σε μερικούς έτσι για καλή αρχή, να πάνε στους κωλοπλανήτες απ' όπου ήρθανε και συνέχισα να τους σέρνω ότι περνούσε από το κεφάλι μου. Έμεινα έκπληκτη από την ψυχραιμία στην αρχή κι από τον φόβο τους μετά. Με ακούγανε σχεδόν ανέκφραστοι, τόσοι άνθρωποι, αντί να ορμήσουνε και να με μαυρίσουνε στο ξύλο. Απίστευτο πράγμα η εξουσία. Δε νομίζω ότι την αλλάζω με τίποτα κι όποιος πιστεύει ότι το διάστημα είναι το μέλλον και η πολυπόθητη ελευθερία, είναι αξιοσημείωτα αφελής και ουτοπικός. Η εταιρεία δεν είναι αφηρημένη έννοια, υπάρχει εδώ, εκεί, παντού και μας έχει καταπιεί.
3 σχόλια:
έτσι φαίνεται. είμαστε στην κοιλιά του κήτους και μας χωνεύει.
το τελευταίο διάστημα νιώθω χαρά που δεν έχω φέρει κανένα παιδί σε αυτόν τον πλανήτη (γεγονός πολύ ανακουφιστικότερο από το μαλακισμένο το βιολογικό ρολόι που μου έχει ζαλίσει τα αρχ...).γιατι σοβαρά τώρα, ποια η ελπίδα ενός ανθρώπου εδώ να ευτυχίσει? ή θα πρέπει να γεννηθεί από υγιείς ανθρώπους ή αν ατυχήσει σε αυτό να υπάρχει μια υγιής κοινωνία που θα τον θεραπεύσει και θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις αναπηρίες του. τίποτε από τα δύο δεν υπάρχει, άρα αναπαράγουμε τους άρρωστους εαυτούς μας. τραγική η μοίρα των ανθρώπων στον πλανήτη γη. πιο φυσιολογικό και πιο υπεύθυνο μου φαίνεται να μεγαλώσεις ένα παιδί που γεννήθηκε (από άλλους) και δεν μπορεί πια να κάνει κάτι γι'αυτό και να το βοηθήσεις να αντέξει στο τρελοκομείο, παρά να φέρεις άλλο ένα για να αρρωστήσει κι αυτό μαζί με μας.
πολύ σωστά το είπε ο ποιητής (δεν ξέρω το όνομά του): είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας κι ο γιός μου το ανταλλακτικό. θα είναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας είναι από άριστο υλικό.
άντε...ας πεθάνει τελευταια η ελπίδα...μπορεί τα παιδιά να καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά τους και να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο, παρά το γεγονός ότι έχουν γεννηθεί από τρελούς και μεγαλώνουν μέσα στην κοινωνία των τρελών.
Αμάν πιά, ούτε στο διάστημα δεν υπάρχει σωτηρία;
@ chris:
Πολλά μπορεί να γίνουν....ακόμα και με τα δεσμά.
@x-ray:
Ούτε! Έτσι για να είμαστε σε εγρήγορση:)
Δημοσίευση σχολίου