Malevich Square

Σήμερα το πρωί στην εθνική, κάτι είχε πάρει φωτιά. Κόσμος και σταματημένα στην άκρη του δρόμου φορτηγά, κοιτούσαν μαύρο καπνό να βγαίνει απο δίπλα και να μπερδεύεται με τις μαύρες σημαίες των οδηγών. Κοίταξα λίγο δίπλα και κόντεψα να φύγω απο την λωρίδα μου, οπότε το'κοψα και συνέχισα ευθεία. Δεν ξέρω τι καιγόταν.
Αυτό το καλοκαίρι ήταν...μια στάση. Δηλαδή ήταν ένα τίποτα. Σαν να μπήκα στο τετράγωνο του Malevich και κοιτούσα....τι; Πέρα από τέσσερις μέρες που βρέθηκα σε παραδίπλα εξωτικό νησί (και πέρασα τέλεια) ένα άλλο τετραήμερο στην πρωτεύουσα δεν ήταν όπως το περίμενα (χάρη στα υπερδραστήρια κλιματιστικά της Aegean) και τα σαββατοκύριακα μου φαινόταν ανύπαρκτα. Νομίζω ότι έφτασα πια στην ηλικία που μπορώ να πω ότι χρειάζομαι ένα δεκαήμερο (μια βδομάδα έστω) να μην κάνω τίποτα. Και ξανά ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Να κάθομαι με την πλάτη στην άμμο και να διαβάζω ή να μετράω τ' άστρα - μέχρι εκεί. Πράγμα που έχω χρόνια να κάνω. Υπάρχουν όμως πάντα και (πολύ) χειρότερα.
Ξεσυνήθισα να γράφω και στο blog. Ποιόν ενδιαφέρει ή πιο σωστά, ποιός ενδιαφέρεται ν΄ασχοληθεί;
Διάβασα ας πούμε την τριλογία του Millenium (χμ!) και το Νησί (ωχ!) και σκεφτόμουν να γράψω κάτι αλλά δεν...
Πήγαμε στο synch με την teach και ξεβιδώθηκα στον Laurent Garnier, αλλά δεν...
Πήγα μόνο μια φορά θερινό σινεμά φέτος (κι αυτή μέσα σε βαρύ κλίμα) αλλά δεν....
'Εκανα όμως πολλά μπάνια, φρόντιζα να φεύγω τα σαββατοκύριακα και ως νέος οδηγός, πέρασα μεγάλο άγχος αλλά πάτησα και τα 140 στο δρόμο για Χαλκιδική, ακούγοντας Nine Inch Nails (και είμαι πολύ περίεργη να δώ σε ποιό σημείο ηλιθιότητας θα φτάσω με την οδήγηση) και πέρασα έτσι μερικές ωραίες, αλμυρές ώρες δίπλα στη θάλασσα, γελώντας με φίλους, κοιτώντας το σκύλο να κυλιέται στα γρασίδια και διαβάζοντας εκτός απο μαλακίες και την Juliette Naked του Hornby και τον Αύγουστο Ντυπέν του Poe και τα Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ωκεανού του Ζουργού.
(Ξανα) είδα και πολλά X-files. ο Mulder ήταν μπροστά από την εποχή του-the truth is out there! Εσύ πας να την βρεις;
Οπότε το τετράγωνο του Malevich δεν είναι κι άσχημο μέρος να μένεις. Κι αν γκρινιάζω και λίγο.....προσεχώς καλύτερα-ίσως!

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ: Μαύρο Σουπρεματιστικό Τετράγωνο Σε Λευκό Φόντο -
Kazimir Malevich