Μάγκας.

Έφερα τον Μάγκα πριν απο τρία χρόνια μαζί μου. Δεν με ενθουσίαζε η ιδέα να ταξιδέψει σε βαθύ ύπνο στο διάστημα, όμως η άλλη λύση ήταν να μείνει με την αδερφή μου για όσο καιρό θα έλειπα και δεν υπήρχε περίπτωση. Θα τον φρόντιζε, αλλά δεν τον αγαπάει καθόλου κι εγώ πιστεύω στις αγαπημένες οικογένειες, γι αυτό η μοναδική που είχα και θα έχω είναι ο Μάγκας. Τον έβγαλα έτσι απο την Πηνελόπη Δέλτα, πατριώτης δεν είμαι, αλλά τον Μάγκα που πέθανε στους βάλτους μαζί με τον Βασίλη του, δεν μπορώ να τον ξεχάσω.
Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο στο ταξίδι αλλά τα καταφέραμε. Κάναμε κανένα τριήμερο να συνέλθουμε και οι δυό μας, στη γή ούτε έξω από την Ελλάδα δεν είχαμε βγει, πως βρέθηκα ξαφνικά βοηθός λογιστή στο διάστημα είναι μια ανεξήγητη ιστορία. Ακόμα δεν ξέρω γιατί το έκανα.
Δεν ήταν άσχημα. Ο Μάγκας είναι ήσυχος και καλόβολος. Τα πρωινά (τρόπος του λέγειν) πριν τη δουλειά και τα απογεύματα (ξανά) μετά την δουλειά, τον έβγαζα βόλτα σ' ένα τεχνητό πάρκο με διάφορες πρασινάδες, φυσικές και τεχνητές και νερά που ακούγονται να κυλάνε (εκτός από νερά ακούγονται καμμιά φορά και τα μηχανήματα γιατί είναι δίπλα στην αίθουσα παραγωγής και η ηχομόνωση είναι για τα μπάζα, αλλά τελοσπάντων). Εκεί γνωρίσαμε και τους άλλους δύο σκύλους του σταθμού, ένα ανύπαρκτο πίντσερ κι έναν τεράστιο Δαλματό. Ο Μάγκας είναι στη μέση από άποψη μεγέθους και ράτσας, είναι συνοθύλευμα με πολλές μπούκλες και χρωματιστή γλώσσα, τον είχα βρεί κουτάβι κάτω απο το αυτοκίνητό μου. Τώρα μέχρι κι αυτό μου λείπει από την γή αλλά γιατί δεν γυρνάμε δεν ξέρω.
Πριν μια βδομάδα πήγα τον Μάγκα στον γιατρό-κτηνίατρο, εδώ είναι ένας για όλους, γιατί μου φάνηκε ότι αδυνάτιζε και μερικές απο τις μπούκλες του πέφτανε ανησυχητικά γρήγορα.
Ο γιατρός-κτηνίατρος τον συμπαθεί πολύ. Λέει ότι μαζί με τον Ρουσλάν, τον γάτο ενος Τούρκου εργάτη, είναι τα καλύτερα κατοικίδια. Το πίντσερ με το που τον βλέπει αρχίζει να τρέμει και κατουριέται πάνω του κι ο Δαλματός τον έχει ταράξει στη δαγκωνιά. Ο Μάγκας χαίρεται και του χαιδεύεται. Τον είδε για αρκετή ώρα, του έκανε κι έναν υπέρηχο και μετά ήρθε και με κοίταξε περίεργα.
- Φοβάμαι ότι δεν παν καλά τα πράγματα, είπε και συνέχισε λέγοντας μου ότι ο Μάγκας είχε έναν όγκο στην κοιλιά που διαρκώς μεγάλωνε και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
- Καμμιά θεραπεία; ρώτησα. Ούτε χειρουργείο;
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι, χαιδεύοντας τη μουσούδα του Μάγκα.

- Πολύ δύσκολα, είπε και κοιτούσε εκείνον κι όχι εμένα.
Μετά τον γιατρό, πήγαμε την βόλτα στο πάρκο. Ο Μάγκας χοροπηδούσε δίπλα μου. Κανένας από τους φίλους του δεν ήταν εκείνη τη μέρα. Έριχνε και μια τεχνητή ψιχάλα, να φαίνεται ο καιρός φθινοπωρινός. Καμμιά διαρροή θα είχε πάλι και ποιός ξέρει τι μας ποτίζανε. Ο όγκος του Μάγκα ήταν ζήτημα χρόνου για όλους μας, είπε ο γιατρός πριν φύγουμε.

Τώρα κάθομαι και περιμένω το διαστημικό λεωφορείο να έρθει. Προχθές παραιτήθηκα, γίναν όλοι έξαλλοι γιατί δεν τους είχα ειδοποιήσει νωρίτερα, δεν με νοιάζει, τι θα μας κάνουν; Ο προιστάμενος φώναζε ότι τέτοια συμπεριφορά δεν θα την ανεχόταν και δεν έπρεπε να περιμένω τίποτα άλλο από την εταιρεία, λες και περίμενα κάτι ποτέ. Δίπλα μου ο Μάγκας κοιμάται, είναι στο πρώτο στάδιο του ύπνου του. Θα μπούμε στο λεωφορείο, στις γυάλινες θήκες μας κι όταν ξυπνήσουμε στη γή θα είναι φθινόπωρο. Δεν πιστεύω στις πατρίδες αλλά νομίζω ότι καλύτερα είναι να μας βρει ο θάνατος σ'ένα σπίτι, σ'ένα δρόμο, κάτω από ένα δέντρο, δίπλα στη θάλασσα ακόμα και στους βάλτους, παρα στην εταιρεία.

• Ο πίνακας: Perro semihundido (ο σκύλος) του Francisco Goya