Ο μυστικός(;) κήπος.

Μέσα στο γενικότερο χάλι του τελευταίου χρόνου, στην χτυπημένη απο την κρίση εταιρεία, μείναμε ούτε οι μισοί εργαζόμενοι - γραφεία και παραγωγή. Βέβαια ηρέμησε λίγο το κεφάλι των εναπομείναντων, αφού σταματήσαμε να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον, καθάρισε λίγο η ατμόσφαιρα και σταμάτησαν να κάνουν πειράματα και να σπάνε πλάκα πάνω μας. Έτσι η ζωή μας έχασε κάθε ενδιαφέρον και μπήκαμε σε μια φρικτή ηρεμία, οπου μέρες και νύχτες κυλούσαν χωρίς να συμβαίνει τίποτα και τα χασμουρητά αυξάνονταν συνεχώς.
Ο κ. Μιχάλης είχε να πατήσει κανένα εξάμηνο, η εταιρεία τους πάει κατά διαόλου, η Ζωζώ δεν έχει πια με ποιόν να πάει, έχει αφήσει μόνο τα Κρίτσι γιατί είναι πράσινα και τα σιχαίνεται, της θυμίζουν λέει σαύρες (πάντα ήξερα ότι βαθιά μέσα της είναι μεγάλη ρατσίστρια αλλά το παίζει ανοιχτομυαλη "εγώ -κοιμάμαι- με- όλους-δεν-έχω-πρόβλημα". Έχεις. Τα Κρίτσι).
Ο Παύλος ήρθε μέσα στην άνοιξη και μου είπε ότι φεύγει, επιστρέφει στην Γη, στην αιώνια αρραβωνιαστικιά και στα ριγέ σώβρακα. Αν έχει φύγει έγκαιρα, ίσως προλάβει και τη συναυλία του Μάλαμα στο φράγμα Θέρμης. Μού άφησε ένα CD να τον θυμάμαι. Με το που βγήκε απο την πόρτα, το πέταξα. Ήρθε και το μάζεψε ο Mike από το καλάθι των αχρήστων κι απομακρύνθηκε μουρμουρίζοντας "greek quality music" σαν το Γκόλουμ με το πολύτιμό του.
Με το που μειώθηκε ο πληθυσμός, μειώθηκαν φυσικά και οι προμήθειες γήινου και εξωγήινου φαγητού με αποτέλεσμα να σημειωθούν μεγάλες ελλείψεις, κυρίως στο ψωμί και στα λαχανικά. Τότε ήρθε ο Ρύμπρυν, από έναν άλλον δυσκολοπρόφερτο πλανήτη να ρίξει την ιδέα του λαχανόκηπου. Ο Ρύμπρυν, άλλος ένας ανισόρροπος που ούτε κι ο ίδιος δεν ξέρει πως βρέθηκε εδώ, έχει μια μανία να διαβάζει βιβλία για την καλλιέργεια των γήινων κήπων, να μαζεύει σπόρους και να συμπληρώνει φυτολόγια.. Δεν έχει φάει στη ζωή του ντομάτα, αλλά μπορεί να σου πει τα πάντα γι αυτές. Πριν απο μερικούς μήνες ήρθε ενθουσιασμένος να μας δείξει κάτι φακές που είχανε φυτρώσει σ'ένα βαμβάκι που το φύλαγε ως κόρη οφθαλμού να μην του το φάει κανένας άλλος. Έτσι τώρα με τις ένθερμες παραινέσεις κι άλλων βλαμμένων που έχουν βαρεθεί τη ζωή τους, αποφάσισε να ξεκινήσει έναν λαχανόκηπο στο και καλά πάρκο, που σχεδόν κανείς δεν πάει πια.
Οι πρώτες μέρες κύλησαν με τον ενθουσιασμό του καινούριου. Έκλεισαν ένα μέρος του πάρκου, με ξύλινο φράχτη (Αν είναι δυνατόν! Πόσο πιο αηδία!), κουβάλησαν χώμα απ' όπου βρήκε ο καθένας, χώρισαν τα παρτέρια, σκάλισαν, πότισαν, φύτεψαν τους σπόρους που ευλαβικά κρατούσε ο Ρύμπρυν σε δοχειάκια απο χάπια για τη ναυτία. Η δική μου βέβαια δεν έλεγε να φύγει. Μου'ρχονταν να πάω κανένα βράδυ να περιλούσω όλη αυτή την αφύσικη παπαριά με πετρέλαιο και να την κάνω μπουρλότο, αλλά ο κίνδυνος θα ήταν μεγάλος οπότε συνέχισα να παρατηρώ διακριτικά.
Οι λάμπες αντικατέστησαν το ηλιακό φως και σιγά σιγά τα πρώτα τολμηρά φυτά, έσκασαν μύτη. Ο Ρύμπρυν μόνο που δεν λιποθύμισε απο τη χαρά του. Ήταν τόσο μεταδοτικός ο ενθουσιασμός που μέχρι κι εγώ άρχισα να σκέφτομαι με λαχτάρα τη γεύση της μελιτζάνας.  Η Ζωζώ μας είχε πάρει το κεφάλι, μιλώνατς ασταμάτητα για τον κήπο και μόνο ο Mike καθόταν αμέτοχος, με τα ακουστικά στ' αυτιά, κουνώντας το κεφάλι πάνω- κάτω, βαθια προσηλωμένος στο τίποτα. Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι άκουγε τον Βραχνό Προφήτη του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τότε κατάλαβα ότι η εταιρεία μας είχε τρελάνει όλους, ότι το πολύ-πολύ να καταφέρναμε να μην σκοτώσουμε ο ένας τον άλλον αν ήμασταν τυχεροί, όχι να καλλιεργούμε λαχανικά στο ευτυχισμένο μας κοινόβιο στο διάστημα.
Μια μέρα που οι χαρούμενοι αγρότες πήγαν να δουν την πρόοδο των καρπών τους, ακούστηκαν φωνές και θρήνοι από τον λαχανόκηπο. Τρέξαμε και είδαμε οτι όλος ο κήπος ήταν βυθισμένος στο σκοτάδι, ο ήλιος δεν είχε ανατείλλει εκείνη τη μέρα, λόγω περικοπών. Οι διευθύνοντες αποφάσισαν ότι ο Ρύμπρυν και οι φίλοι του ήταν πολύ μεγάλοι για να παίζουν με αγγουράκια και τσουγκράνες και σβήσανε τις λάμπες. Τόση ενέργεια δεν μπορεί να ξοδεύεται (για να φάτε) ,είπαν.
Θλίψη πλημμύρισε γήινους και εξωγήινους παραγωγούς. Ο δε Ρύμπρυν ήταν τόσο απαρηγόρητος που λίγες μέρες μετά παραιτήθηκε κι έφυγε για τον μακρινό του πλανήτη με μια αγκαλιά εγχειρίδια καλλιεργιών, αποφασισμένος να πείσει τους συμπατριώτες του να δοκιμάσουν τις γήινες αγροκαλλιέργειες. Μπορεί κάποια στιγμή να φτάσει να μας προμηθεύει εκείνος απο το διάστημα, με κολοκυθάκια και πατάτες....αν βρεθούμε ποτέ ξανά στη γη.