Ετεροχρονισμοί και πάλι.
Την προηγούμενη Παρασκευή στους Firewater, λέγαμε διάφορες βλακείες για να περνάει η ώρα ("Γύρνα γρήγορα μωρό μου γιατί θα βγεί η Πρωτοψάλτη" κι άλλα τέτοια χαζά). Δεν ήταν οτι δεν μου άρεσαν. Ήταν καλοί κι είχαν έναν χαρισματικό frontman. Επειδή όμως το Golden Hour τους με είχε ενθουσιάσει, δεν ξέρω...περίμενα μάλλον κάτι διαφορετικό και όχι, δεν ξεπατωθήκαμε στο χορό, όπως πολύ καλά έκανε το μεγαλύτερο μέρος του κοινού(αν θυμάμαι καλά η τελευταία φορά που χόρεψα ΠΟΛΥ σε συναυλία πρέπει να ήταν οι Faithless). Κατά το τέλος της βραδιάς, συζητώντας κατάλαβα τι δεν μου άρεσε στη συναυλία, το οποίο όπως έμαθα αποτελεί μεγάλο πρόβλημα (μου) που χρήζει μέχρι και ψυχοθεραπείας μπορώ να σου πω.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Οι Firewater είχανε πολλά στοιχεία ska. Εγώ αντιπαθώ το ska, οπότε;
Έχω θέμα, άλλοι ακούνε Madness και χαίρονται, εμένα μου'ρχονται στο μυαλό skinheads του "Εθνικού Μετώπου" να δέρνουνε Πακιστανούς στο Λονδίνο - άδικο και παράλογο. Μάλλον είναι επειδή το βαριέμαι, πάντα το βαριόμουνα, όπως και το ξαδελφάκι του, τη ρέγκε και όλη την χαρούμενη, καλοκαιρινή Τζαμάικα που λατρεύει τον Jah. Έχω περάσει υπέροχες στιγμές στο φεστιβάλ ρέγκε στην Ασπροβάλτα, ξαπλωμένη στα γρασίδια να βλέπω τον ήλιο μέσα από τα φυλλώματα των δέντρων.. και μετά το ηλιοβασίλεμα... και μετά το φεγγάρι...και μετά το σκοτάδι, περιμένοντας να σηκωθεί κάποιο λιώμα από τα γρασίδια ν'ανέβει στη σκηνή και να παίξει κάτι, οτιδήποτε.
Για να επανέλθω, το ska-όχι δεν μου αρέσει κι ας μου τη λένε όλοι γι αυτό, μου άρεσαν όμως πάρα πολύ οι παρακάτω, που τους θυμήθηκα σήμερα μια αγχωτική, χάλια μέρα που όλα μοιάζουν να πηγαίνουν στον λάθος δρόμο. Ξαφνικά άρχισαν να τραγουδάνε στο κεφάλι μου...και αισθάνθηκα κάπως καλύτερα.
Άκου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου