Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Growing pains.


Καταλαβαίνεις ότι έχεις αρχίσει να μεγαλώνεις όταν:
- σε φιλική συγκέντρωση/τραπέζι/πάρτυ (πάμε το μεσημέρι και φεύγουμε το άλλο πρωί), αντί να παίζεις κρυφτό με τα παιδιά σου και τα παιδιά των άλλων και να το διασκεδάζεις, κάθεσαι και συζητάς για την κρίση, για τα μέτρα, για τα σκάνδαλα, αφήνοντας να σου ξεφύγουνε διάφορα κλισέ, όπως "πάμε κατά διαόλου", "δεν είμαστε χώρα εμείς", "οι πολιτικοί τα παίρνουν και είναι για τα μπάζα" και το αγαπημένο μου "να στήσουμε κρεμάλες στ..."(επίλέξτε πλατεία, ανάλογα με την πόλη που ζείτε)
- αντί να πας στη συναυλία του Jean-Michel Jarre που τον έχεις θεό από τότε που άκουσες τις πρώτες νότες του ZOOLOOK, φεύγεις ρομαντικό ταξίδι στην Istanbul (Not Constantinople).
(Και γενικά όταν χάνεις συναυλίες που παλιότερα δεν θα' χανες με τίποτα).
- αρχίζεις να διαβάζεις ιστορικά μυθιστορήματα και να σου αρέσουν, ενώ συνειδητοποιείς με τρόμο ότι τα αγαπημένα σου θρίλερ, σου σφίγγουν το στομάχι.
- μπαίνει η άνοιξη και το καλοκαίρι κι αντί να θες να'σαι έξω όλο το βράδυ, έχεις ανοιξιάτικες κομάρες, όλη μέρα.
- δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο.....ίσως δεν μεγάλωσα και τόσο πολύ.


  • Παρεπιμπτόντως teach ήταν πολύ ωραία την Κυριακή (ετεροχρονισμένα πάντα)..........................................και το κρυφτό ήταν το highlight! Ευχαριστούμε:)

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ευχαριστώ! Χωρίς εσάς δε θα γινόταν τίποτα.Άντε και του χρόνου καλοί μου φίλοι...
teach

Unknown είπε...

αφού έπαιξες κρυφτό βρε τι γκρινιάζεις?

a propos πάντως οι κρεμάλες δεν βλέπω να υπάρχει περίπτωση να μην στηθούν έτσι όπως τα πηγαίνουν τα πράγματα, αλλά τι σχέση έχει αυτό με την ηλικία μας?

και σιγά μην αφήσεις ταξίδι μετά του ετέρου ημίσεως (ενίοτε τον λες και γκόμενο) για να τρέχεις στις συναυλίες...εγώ μάλλον γεννήθηκα ώριμη (χα χαχαχαχαχιχχιχιχι, αχ...γέλασα και σήμερα σε καλό να μου βγει-αυτά είναι κλισέ όχι οι μαλ..που λέγατε εσείς στο πάρτυ σας).

όσο χαχανίζουμε ακόμη χωρίς να συμβαίνει τίποτε αστείο είμαστε πάντα παιδιά-κι αυτό δεν έχει αλλάξει ακόμη απ'όσο θυμάμαι. (θυμάσαι τον μπαμπά μου που έμπαινε στο δωμάτιο και έλεγε: "ήθελα να'ξερα τι αστείο συμβαίνει και όλο χαχα και χουχου είστε").

φιλάκια τσουτσούκ γιαβρούμ.

Unknown είπε...

άντε και ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

Unknown είπε...

και κάτι άλλο ξέχασα: καιρός ήταν να σταματήσετε αυτήν την ιστορία με τα αίματα και τους σκοτωμούς στα βιβλία και την τ.β.

θα σου πω εγώ πότε θα έχεις μεγαλώσει σίγουρα: όταν θα σου αρέσουν οι (αυτο)βιογραφίες!! (καλά τρελά κέφια έχω σήμερα αλήθεια σου λέω-μόνη μου γελάω με τις μαλ..που γράφω-είναι η ωριμότητα που λέγαμε)

Μετεωρίτης είπε...

..Ξέρεις ότι μεγαλώνεις όταν διαβάζεις
Insabul not... και θυμάσαι τους put a little birdhouse in your soul - με τη μία!
Χαχααα!

Εγώ πάλι ξέρω ότι μεγαλώνω γιατί έχουν πάψει να με καμακώνουν οι δεκαοχτάρηδες. Πράγμα που δεν με χαλάει γιατί τα βλέπω χάλια όλα τα κακόμοιρα. Ε, όταν σκέφετσαι έτσι για τους νέους, έχεις σίγουρα όχι απλά μεγαλώσει, γεράσει!!

Τι κάνετε; Πήγατε ταξιδάκι χρυσά μου;!

Άσε. Άκουσα ένα live του David, από τις τελευταίες εμφανίσεις κι έβαλα τα κλάματα. Η φωνή του ήταν σπασμένη. Έσπασα κι εγώ κι έκανα ένα μήνα να συνέλθω από τη στεναχώρια..

φιλιά